Ethicas

Ethiek in de zorgpraktijk

Ethicas

Ethiek in de zorgpraktijk

Uit de tijd groeien en langer leven

Er lopen allerlei onderzoeken naar manieren om het verouderingsproces van cellen te stoppen. Gehoopt wordt om daarmee jaren of zelfs tientallen jaren aan de levensverwachting toe te voegen. Een recente ontdekking is dat je met medicijnen oude, vervette levercellen weg kunt halen en zo leververvetting ongedaan kunt maken. Daardoor zou er minder levercirrose en minder leverkanker ontstaan (‘Verjongingskuur maakt vette lever slank’; Volkskrant 20170614).

Wat me opvalt, is dat bij al het enthousiasme over het vertragen van het ouder worden zo weinig wordt gezegd over de ervaring van mensen dat zij langzaam ‘uit de tijd groeien’. Daar bedoel ik mee dat iedere mens zich gaandeweg minder thuis gaat voelen in zijn snel veranderende wereld. Waarden, normen en gebruiken waarmee hij is opgegroeid raken uit de tijd. De vertrouwdheid van een handgeschreven brief, van een leven na de dood, van de ‘gewone’ fiets met terugtrap-rem en van de aanblik van 'jouw' winkelstraat, verdwijnt. Dat vervreemdt en maakt eenzaam, bij sommigen vroeg, bij anderen laat. Het is een langzaam afscheid nemen van een vertrouwde tijd, van weten hoe het eraan toegaat. Het maakt de stap naar de dood straks minder groot.

Als het lukt het lichaam langer jong te houden en de dood uit te stellen, moeten we er dan geen werk van maken om het ‘uit de tijd groeien’ ook te vertragen of, als het kan, te stoppen?
blog comments powered by Disqus