Ethicas

Ethiek in de zorgpraktijk

Ethicas

Ethiek in de zorgpraktijk

Uit de tijd groeien en een voltooid leven

In de discussie over voltooid leven komt zelden het ‘uit de tijd groeien’ ter sprake.
Het gaat vooral over vereenzamen, overbodig voelen, vervelen en te duur zijn. En daar zijn - tot op zekere hoogte - oplossingen voor te bedenken. Allemaal van belang, natuurlijk, maar ook het gevoel ‘uit de tijd te groeien’ lijkt me een factor om rekening mee te houden. Dat gevoel ontstaat doordat tijden meer veranderen dan iemand mee kan maken. En dat gebeurt bij vrijwel iedereen, vroeg of laat. Je voelt je langzaamaan steeds minder thuis in de tijd waarin je leeft, hoe goed iedereen ook z’n best doet om er wat van te maken. De vertrouwdheid verdwijnt. Familie en vrienden verdwijnen. Nieuwe manieren van omgaan met elkaar, nieuwe technologieën en nieuwe sociale verbanden, je leert ermee leven, maar ze zijn anders en gaandeweg moeilijker om helemaal eigen te maken. Zoals bij een tweede taal, die nooit zo eigen wordt als de taal die je als kind hebt leren gebruiken.

Zonder het te willen en ondanks alle pogingen om bij de tijd te blijven, ontstaat er afstand. Die afstand draagt eraan bij je leven als voltooid te ervaren. We groeien onherroepelijk uit de tijd.
blog comments powered by Disqus