OVERZICHT VAN FILMS
Het gaat om films die een ethische lading hebben en op hun eigen wijze inzicht geven in morele kwesties
Het gaat om films die een ethische lading hebben en op hun eigen wijze inzicht geven in morele kwesties
- A
Beautiful Mind; Ron Howard, VS,
2001, 134 min
John Nash (Russel Crowe) heeft het allemaal meegemaakt: van de geneugten van het leven als beroemdheid tot de depressie van een roemloos bestaan. Hij is een wiskundig genie die aan het begin van zijn carrière een ongelooflijke ontdekking heeft gedaan. Nash stond op het punt internationaal door te breken, maar valt diep als hij ten prooi valt aan schizofrenie. Hij wordt gedwongen zijn geestelijke gezondheid te herwinnen, maar die weg is hard, pijnlijk en aangrijpend. Crowe weet de waanbeelden die bij schizofrenie horen op uiterst krachtige wijze uit te dragen in deze veelvuldig bekroonde film, die in samenwerking met de RIAGG Zwolle wordt vertoond in het kader van de Nationale dag voor de geestelijke gezondheid.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - A
Family; Pernille Fischer Christensen, Denemarken,
2010, 102 min
De Rheinwalds zijn een beroemde Deense bakkersfamilie, waarvan Ditte de jongste generatie vertegenwoordigt. Haar eigen dromen en ambities zijn echter anders dan die van haar familie. Als ze een droombaan krijgt aangeboden bij een galerie in New York, besluit ze samen met haar vriend Peter de kans aan te grijpen. De toekomst lijkt stralend, het leven vrolijk en simpel. Maar dan wordt Dittes charismatische vader Rikard, meesterbakker en hofleverancier, ernstig ziek. Ditte zegt de verhuizing naar Amerika af om bij hem te zijn. Al snel raakt haar hele leven uit balans. Rikard eist dat zij de leiding overneemt van het familiebedrijf, terwijl Peter aan haar trekt omdat hij hun gezamenlijke droom in rook ziet opgaan. Plotseling is het leven niet meer zo simpel. - A
Flowering tree (Poomaram); Vipin Vijay, India,
2007, 55 min
Een nadere kijk op een taboe in India: menstruatie en de rol die het al vele eeuwen speelt in Hindoerituelen en het geloof. Een kort docudrama in de mysterieuze, associatieve vertelstijl die zo kenmerkend is voor deze bekroonde Zuid-Indiase regisseur. Deze nieuwe film van de winnaar van de Tiger Award van vorig jaar in de categorie korte film beschouwt op een visueel spannende manier een van de taboes van India - de menstruatie in het licht van hindoerituelen en -overtuigingen. Terwijl in de orthodoxe brahmaanse cultuur de vrouw tijdens de menstruatie wordt beschouwd als onrein en zij geen eten voor andere familieleden mag koken of zelfs maar aanraken, houdt de hoofdpersoon in deze film zich bezig met oude menstruatierituelen en plaatst deze in de context van de aloude Indiase cultuur. Vipin Vijay kreeg in zijn eigen land India erkenning en won er de prestigieuze Sanskrit Award na zijn ontdekking door het Rotterdamse filmfestival, dat tot nog toe al zijn films heeft vertoond. Hij streeft ernaar zijn mysterieuze, associatieve stijl van vertellen te handhaven; een stijl die de toeschouwer vrijlaat om zich op zijn eigen, persoonlijke manier met het verhaal te identificeren. De filmmaker zelf zegt over deze korte docufictie: ‘Het is een poging om een mannelijke versie te maken van het audiovisuele woordenboek over menstruatie. Over hoe menstruatie de wereld heeft geschapen, een uitleg van de metaformische theorie van de feministische schrijfster Judy Grahn. Een nieuw verhaal over de oorsprong van verhoudingen waarin de menstruatierituelen van vrouwen de wortels vormen van de menselijke cultuur en van het feit dat in de evolutie van de mens vrouwen en mannen duidelijk anders staan tegenover bloed.’ (RS)
(bron: www.filmfestivalrotterdam.com) - Agnes & Nancy; Anne Milne,
Schotland, 2011, 24 min.
Agnes en Nancy werden beiden geconfronteerd met de diagnose dementie toen ze nog geen 60 waren. Voor Agnes is het nu vijf jaar geleden, maar ze worstelt nog iedere dag met de veranderingen die haar lichaam en geest doormaken en waar ze zich pijnlijk van bewust is. Ze moet accepteren dat de oude, wetenschappelijk ingestelde en actieve Agnes plaats heeft gemaakt voor een vrouw, die langzamerhand veel vaardigheden en kennis aan het verliezen is. Ook voor Nancy is het verlies van autonomie vaak moeilijk. De film Agnes & Nancy volgt Agnes tijdens een bezoek aan Nancy, die ze in een lotgenotengroep heeft ontmoet en met wie ze bevriend is geraakt. Ze werken samen in de tuin, doen yoga-oefeningen en spreken openhartig over hun ziekte. Opvallend is de optimistische toon die de film ademt. De vrouwen worstelen weliswaar met hun nieuwe identiteit, maar zijn zeker niet bij de pakken neer gaan zitten. Samen hebben ze ook plezier en ze hebben veel steun aan elkaar in deze nieuwe levensfase vol onverwachte wendingen.
(bron: IDFA) - Allein; Thomas Durchschlag,
Duitsland, 2004, 90 min, Engels ondertiteld
De jonge Maria heeft een nette baan in de bibliotheek van de universiteit en ziet er ook netjes, zelfs een beetje degelijk uit. Maar onder een uiterlijke ijzigheid kent Maria complexe, ontembare gevoelens. In psychiatrische termen is zij een geval van borderline: ze is niet in staat tot het stellen van grenzen. Ze lijkt genegenheid te zoeken, maar haar contacten lopen steevast uit op excessen. Vluchtige 'one-night stands' volgen elkaar op, maar niets beklijft of biedt enige warmte. Op een dag verschijnt de biologiestudent Jan in Maria's leven. Hij is anders. Misschien wel naïef. Hij is warm en geduldig. Jan loopt niet direct weg als Maria zich weer eens laat gaan. Daarom mag hij niet alles weten. Maria houdt haar schaduwzijde voor hem verborgen. In zijn indrukwekkende debuut portretteert Thomas Durchschlag een vrouw die haar gevoelens koste wat het kost voor de buitenwereld verborgen probeert te houden.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - All my tomorrows; Sonia Herman Dolz,
Nederland, 2010, 90 min
ALL MY TOMORROWS is een fascinerende film over een akelig onderwerp. Het hoofdthema is in feite de onophoudelijke gedrevenheid van artsen en onderzoekers een verklaring te vinden voor het raadsel van een onverklaarbare ziekte. Sonia Herman Dolz maakte een indrukwekkende documentaire over een ziekte waar (te) veel mensen mee te maken hebben en waar toch bijna niemand iets over weet. Kanker is een ziekte waarbij het natuurlijk proces van celdeling ontspoort. Maar hoe gebeurt dit precies en waarom?
De titel van de film verwijst naar de confrontatie met een diagnose die meestal de aanzegging van een beperkte levensduur betekent. De toekomst heeft voor deze patiënten plotseling een korte duur. We zien een aantal aangrijpende scènes waarin patiënten de confrontatie met hun sterfelijkheid op een bewonderingswaardige wijze aangaan, met innerlijke veerkracht en moed. We zijn getuige van een uiterst breekbaar moment. Voor iedereen die direct of indirect met een ongeneeslijke ziekte te maken heeft, biedt de film inspiratie en troost. Terugkerend element is het uitzicht vanuit de ziekenzaal, dit fungeert als een verstild refrein in de stroom van informatie en emoties.
(bron: www.lantarenvenster.nl) - Als we het zouden weten Peter Lataster, Petra Lataster-Czisch, Nederland; 2007; video 75 min.
Enige tijd geleden werd door buitenlandse religieuze groeperingen gesuggereerd dat Nederlandse kinderartsen regelmatig pasgeborenen 'vermoorden' omdat deze te zwaar gehandicapt zouden zijn. If We Knew laat zonder commentaar en van heel nabij zien hoe een aantal kinderartsen en neonatologen op de afdeling neonatologie van een ziekenhuis met grote betrokkenheid en toewijding doodzieke pasgeborenen behandelt. We zien de artsen aan het werk bij de couveuses, waar piepkleine baby's aangesloten op allerlei apparatuur voor hun leven vechten. Ze houden lange en moeizame gesprekken met collega's en de ouders. In voice-over vertellen zij over hun werk en de ethische dilemma's die daarbij horen. (bron: www.idfa.nl)
Bekijk de documentaire (VPRO, HUMAN - 2DOC): www.2doc.nl - Amour; Michael Haneke,
Frankrijk / Oostenrijk, 2012, 125 min
Tedere, indrukwekkende film over een ouder echtpaar van wie de vrouw wordt getroffen door een beroerte. De twee gepensioneerde muziekdocenten Georges (Jean-Louis Trintignant) en Anne (Emmanuelle Riva) wonen in Parijs. Ze zijn al flink op leeftijd, maar nog altijd spreekt de liefde voor elkaar uit elke blik tussen beiden. Hun dochter Eva (Isabelle Huppert) woont met haar gezin in het buitenland. Op een dag krijgt Anne een herseninfarct en raakt ze aan één kant van haar lichaam verlamd. Georges moet hierna alle zeilen bijzetten om zijn vrouw de zorg te geven die zij nodig heeft. Het zet hun onderlinge relatie en die met Eva onder flinke druk. Het hartverscheurende en tegelijkertijd troostrijke 'Amour' is Michael Hanekes ('Das Weisse Band') meest persoonlijke film tot nu toe. Dichtbij, broos en bloot geven George en Anne de geheimen van een levenslange liefde prijs.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Am Seidenen Faden; Katarina Peters,
Duitsland, 2004, 108 min
In mei 1998 vraagt de jonge componist Boris Baberkoff zijn vriendin Katarina Peters ten huwelijk. Ze kennen elkaar pas kort, maar zijn smoorverliefd. Als ze een paar maanden later logeren bij vrienden in New York moet Boris plotseling overgeven en zakt in elkaar. Na een serie beroertes is zijn brein in de hersenstam beschadigd. Het is niet zeker of Boris ooit nog zal kunnen lopen of praten. Katarina ziet zichzelf gevangen in de rol van verzorger en klemt zich vast aan haar camera om de gebeurtenissen die volgen minutieus vast te leggen. Ze wisselt het niets verhullende videodagboek van de aangrijpende strijd van Boris af met passages waarin ze haar eigen 'verboden' gevoelens van hunkering, woede en schuld een plek probeert te geven. Het resultaat is een ontroerend zelfportret van twee geliefden, veroordeeld tot een uitputtend gevecht tegen het verlies van zichzelf en de liefde van de ander.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - A never to be forgotten father; Charlotte Hoogakker,
Nederland, 2008, video 16 min
Toen Nick bijna vijf jaar was, maakte zijn vader een einde aan zijn leven. Nick is nu dertien jaar. Als hij zijn ogen dicht doet kan hij zijn vader meestal wel voor de geest halen, maar het wordt steeds moeilijker, het beeld vervaagt. Nick is bang dat hij hem vergeet en probeert met foto's en homevideo's een blijvende herinnering aan zijn vader te scheppen.
(bron: www.idfa.nl) - Angst; Michiel van Erp,
Nederland, 2009
Documentairemaker Michiel van Erp brengt een aangrijpend, verwonderend, emotioneel en ontroerend portret van mensen met angststoornissen. Hoe houdt hoofdpersoon Sylvia het vol om weken achtereen niet te slapen, waarom is het voor Nienke zo ingewikkeld om zich tussen de wachtende moeders op het schoolplein te begeven, en waarom denkt Dieuwke dat ze - ook al heeft ze uren onder de douche gestaan - vies is en daarom afgewezen wordt? Documentairemaker Michiel van Erp heeft de hoofdpersonen uit 'Angst' (in de leeftijd van 23 tot 62 jaar) bijna een jaar lang gevolgd. De angsten waar de hoofdpersonen aan lijden zijn extreem verlammend voor hun functioneren. De confrontatie met het dagelijkse leven, met de harde grootstedelijke realiteit, gaan de hoofdpersonen zelden aan. Hun angsten hebben hun leven klein en beperkt gemaakt: ze zijn simpelweg bang om te sterven van angst. Waar sommigen van hen in de film afhaken of struikelen tijdens hun therapie, komen anderen tot grote daden. De film toont hun strijd in het zoeken naar een oplossing.
(bron: www.filmfocus.nl) - Anklaget (Accused); Jacob Thuesen,
Denemarken, 2005, 103 min
In Anklaget draait alles om beschuldiging. Wat doet een aanklacht met de beschuldigde en wat zijn de consequenties? Henrik is een zwemleraar die getrouwd is met Nina. Ze hebben een opstandige tienerdochter die hun leven niet gemakkelijk maakt. Stine liegt alles bij elkaar, tot ergernis van haar ouders. Er valt mee te leven, totdat Stine haar vader ervan beschuldigd dat hij haar enkele jaren geleden seksueel heeft misbruikt. Dat heeft grote consequenties. Henrik moet, in afwachting van de rechtszaak, de gevangenis in. Nina wil haar man geloven, maar natuurlijk is zij niet helemaal zeker van haar zaak. Henrik ervaart ondertussen hoe het is om als schuldige te worden gezien, nog voordat de waarheid boven tafel is. Seksueel misbruik is de aanleiding voor dit beklemmende, sterke drama over het stempel dat mensen krijgen opgedrukt na een aanklacht. Genomineerd voor een Gouden Beer op het festival van Berlijn.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Another Year; Mike Leigh, VS,
2010, 120 min
Warm en scherpzinnig komisch drama over een gelukkig getrouwd stel dat er probeert te zijn voor de minder gelukkige mensen in hun omgeving. Tom (Jim Broadbent) en Gerri (Ruth Sheen) vormen een gelukkig getrouwd stel op leeftijd. Hij is ingenieur, zij psychologisch hulpverlener. Ze leiden een geregeld leven van samen koken en tuinieren. Daarnaast hebben ze vrienden en familieleden die er niet in slagen om hun leven op orde te krijgen: hun volwassen zoon Joe die maar niet de juiste vrouw vindt, weduwnaar Ken die veel te ongezond leeft en de hypernerveuze Mary die haar wanhoop achter een masker van lacherige zelfkritiek verbergt. In vier seizoenen en episodes die zich grotendeels afspelen rond maaltijden, komen de verhoudingen bloot te liggen. Mike Leigh ('Secrets and Lies') maakte een ontroerende karakterstudie over ouderdom, eenzaamheid en het leven dat niet altijd rechtvaardig is.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
"Wat is dan nog de betekenis van vriendschap? Waar leg je de grens tussen jezelf en de ander, als je je eigen geluk per se schoon en intact wilt houden? Leigh laat steeds meer van zulke vragen opborrelen, tot ze je ook op je eigen leven gaat betrekken, alsof alle personages stukjes van een speigel zijn. Die versplinterde, alsmaar verschuivende identificatie met al die verschillende mensen maakt van Another Year een ontroerende, ontluisterende en uiteindelijk ook ronduit verheffende ervaring - lastig te verwoorden, maar des te sterker te voelen; je zou zomaar als een (net iets) ander mens de zaal uit kunnen stappen."
(bron: K. Toma in de Volkskrant 20101111) - Anshi (The Hunter); Serik Aprimov,
Kazachstan, 2004, 93 min
Anshi schildert de moeizame weg naar volwassenheid van een opstandige puber in een wereld die wordt aangeraakt door de moderne tijd. De zwijgzame Erken woont op het platteland waar rituelen en tradities nog een belangrijke rol spelen. Hij woont samen met zijn moeder, de plaatselijke schoonheid. Als een wolvenjager van de steppe arriveert en de nacht met zijn moeder doorbrengt, reageert Erken boos en gekwetst. Hij steelt het paard en wapen van de jager en richt vernielingen aan in de dorpswinkel. Om de jongen voor een gevangenisstraf te behoeden, neemt de jager hem mee op een tocht door de ruige bergen, waar hij Erken inwijdt in de geheimen van de natuur en het leven. Net als in Tri Brata behandelt Aprimov de botsing tussen eeuwenoude tradities en moderne gewoonten. De losse moraal van zijn moeder doet de jongen ontsporen; de eeuwenoude wijsheden van de jager zetten hem weer op het rechte pad.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - As it is in Heaven; Kay Pollak, Zweden,
2004, 130 min
Daniel Daréus is een succesvolle, internationaal bekende dirigent. Maar hij is ook eenzaam, voelt zich slecht en is de uitputting nabij door het jachtige leven dat hij leidt. Na een inzinking besluit Daniel zijn carrière abrupt te onderbreken. Hij keert terug naar Norrland, het Zweedse dorp waar hij zijn jeugd heeft doorgebracht. Zijn komst maakt nogal wat los want Daniel is wereldberoemd. De bewoners van Norrland ontvangen hem met evenveel bewondering als argwaan. Het duurt niet lang voordat Daniel gevraagd wordt om adviezen te geven aan het plaatselijke kerkkoor. Hij gaat aanvankelijk met tegenzin akkoord, maar herontdekt al snel zijn oude liefde voor muziek. Prachtig, meeslepend drama over persoonlijke bevrijding, groei en heling. De koorleden ontworstelen zich aan hun dorpse bekrompenheid en Daniel geneest van zijn jeugdtrauma. De film was de Zweedse Oscar-inzending voor beste buitenlandse film.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Awake in a bad dream;
Petra Lataster-Czisch, Peter Lataster, Nederland, 2014, 113 min
Een op de acht Nederlandse vrouwen krijgt borstkanker. Bijna iedereen kent dus wel iemand die met deze levensbedreigende ziekte kampt. De plek waar een vrouw misschien op haar kwetsbaarst is, haar mooist, trotst en meest sexy, wordt een bron van vertwijfeling en woede. Bij Ingrid, Vicky en Sabrina toont borstkanker zich in verschillende gedaanten. De vaak zware en pijnlijke behandelingen die zij ondergaan zijn een tijdelijke etappe naar de gehoopte genezing die zo weer in ziekte om kan slaan. Maar ook hun gevoel voor eigenwaarde staat op het spel. Ze voelen zich in hun vrouwelijkheid aangetast, beschadigd en onzeker. Awake in a Bad Dream laat op zeer persoonlijke en intieme wijze zien hoe de vrouwen en hun partners na de diagnose proberen weer vat te krijgen op het leven. Zonder commentaar of interviews volgt de film hen tijdens de behandeling in het ziekenhuis, waar ze voor onvermijdelijke en pijnlijke keuzes gesteld worden. Hoe rapen ze de scherven weer bij elkaar, en wie helpt hen daarbij? Hoe dragen zij en hun partners de angst om een onzekere toekomst? Met de moed der wanhoop gaan ze de ziekte vol uithoudingsvermogen en humor te lijf, toont deze ode aan de energie en weerbaarheid van vrouwen. (bron: IDFA) - Away from her;
Sara Polley, Canada, 2006, 110 min
‘Away From Her' is een eenzame afdaling naar de wachtkamer waar het licht elk moment kan uitvallen (en toch ook weer aanfloepen in heldere momenten): Alzheimer. Een moeilijk thema dat Sarah Polley breekbaar als een filterdun vaasje op tafel durft te leggen. De film geeft een goed beeld van hoe het er in zo'n tehuizen aan toe kan gaan: de Alzheimerpatiënten verliezen hun ‘menselijkheid' onder de scepter van de directrice, die hen als consumptieproducten beschouwt - in contrast met de volharding van Grant, die Fiona elke dag blijft bezoeken.
Meer nog dan over Alzheimer, gaat ‘Away From Her' over liefde en de beproevingen die zelfs een ijzersterk koppel moet doormaken. Polley's film begint waar de meeste romantische films zelfs in de verste verte nooit aan toe komen: bij het samen oud worden. Je zou zelfs kunnen stellen dat de film niet eens over Alzheimer gaat, maar dat het puur als metafoor gebruikt wordt voor de miscommunicatie tussen de twee, iets dat als een branddeur tussen hen is komen te staan. Polley legt hun relatie respectvol en eerlijk vast.(Van Ransbeeck, B. bron: www.digg.be) - Ayurveda - Art Of Being;
Pan Nalin, India, 2002, 102 min
Ayurveda is een intense, zinnelijke reis door India. Een reis van zo'n 15.000 kilometer door landschappen van adembenemende schoonheid en afwisselende streken dwars door India, Griekenland en Amerika. De film staat stil bij de mysteries van het menselijke lichaam en de menselijke ziel. Ayurveda is de oudste holistische geneeskunst ter wereld. Regisseur Pan Nalin (Samsara) is erbij als Ayurvedische artsen hun patiënten behandelen met natuurlijke grondstoffen als boomschors en leem en registreert de ongekende kracht van de menselijke wil. Volgens de Ayurvedische theorie is elke ziekte het gevolg van uit balans gebrachte levensenergieën. Doel van deze geneeskunst is het herstel van het evenwicht van lichaam en ziel en overlevering van de tijdloze kennis over genezing en het menselijk bestaan.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
- Benny en Joon, Jeremiah Chechik, VS; 1993; 98 min
Joon is een jong meisje die geestelijk gehandicapt is. Ze heeft constant toezicht nodig, als ze die niet krijgt zet ze het huis in brand of loopt ze de straat op. Benny, haar broer, zorgt voor haar, maar dat is geen gemakkelijke klus. Als hun laatste huishoudster haar streken beu is, neemt ze ontslag. Benny zit met de handen in het haar en zoekt dringend iemand om zijn zus onder controle te houden. Wanneer Joon poker speelt zonder Benny zijn toestemming en verliest, moeten ze Sam de neef van een vriend in huis nemen. Sam heeft ook rare trekjes en heeft een voorliefde voor oude films. Sam en Joon komen heel goed overeen en ontwikkelen meer dan alleen vriendschap. Maar kan de liefde standhouden tussen de twee bizarre karakters? Hoe voelt Benny zich daarbij, nu hij plots niet meer de enige belangrijke persoon is in het leven van Joon? - Biutiful, Alejandro Gonzalez Iñárritu, Spanje; 2010; 147 min
Het hartverscheurende verhaal over een man die in de weinige tijd die hem nog resteert, zijn leven op orde probeert te krijgen. Uxbal is vader van twee kinderen, waar hij de voogdij over heeft, omdat zijn alcoholische vrouw Marambra niet voor ze kan zorgen. Hij komt aan de kost als bemiddelaar in mensenhandel, koopt politieagenten om en levert de Chinese illegalen die in het bedrijf van zijn broer werken. Op een dag krijgt hij te horen dat hij ongeneeslijk ziek is en nog maar kort te leven heeft. Uxbal probeert hierna op alle terreinen van zijn leven orde op zaken te stellen. Hij beseft dat hij ondanks alles datgene waaraan hij alle waarde hecht niet wil verliezen, namelijk de liefde. De liefde voor zichzelf, zijn kinderen, zijn vrouw en zijn broer. Javier Bardem speelt in deze tragische en tegelijkertijd liefdevolle film één van de grote rollen uit zijn carrière als man die held noch schurk is, maar wel op zoek gaat naar verlossing.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Big Fish, Tim Burton, Verenigde Staten; 2003; 110 min
Ontroerend fantasy-drama van de regisseur van Sleepy Hollow en Edward Scissorhands. De innemende Edward Bloom (Albert Finney) weet met de fantasierijke verhalen over zijn leven veel mensen te charmeren. De relatie met zijn zoon William is echter verstoord, omdat deze moeite heeft met de verhalen over heksen, reuzen en weerwolven en het idee heeft dat hij zijn vader nooit echt heeft leren kennen. Als Edward op zijn sterfbed ligt onderneemt William een laatste poging om contact met zijn vader te krijgen. Opnieuw volhardt Edward in het vertellen van fantasieverhalen. Hierin sluit de jonge Edward (Ewan McGregor) zich aan bij een rondreizend circus, waar hij olifantenmest moet ruimen en uit kanonnen wordt gelanceerd. Terwijl hij luistert naar Edwards absurde verzinsels ontdekt William dat er wel eens meer waarheid in deze familieverhalen zou kunnen zitten dan hij zich ooit had kunnen voorstellen.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Blind, Tamar van den Dop, Nederland; 2007; 98 min
Prachtig vormgegeven speelfilmdebuut van Tamar van den Dop over een vrouw met een afwijkend uiterlijk, die verhalen voorleest aan een blinde jongen. Ruben (Joren Seldeslachts) is een in eenzaamheid opgroeiende jongen die blind is. Marie (Halina Reijn) is een door het leven getekende vrouw die gebukt gaat onder haar afwijkende uiterlijk. Ze heeft een prachtige stem en deelt met Ruben een voorliefde voor boeken. Daarom vraagt Rubens moeder haar als voorlezeres voor haar zoon. Langzaam groeit er een band tussen de twee en in Rubens gedachten is Marie een beeldschone vrouw. Marie koestert de aandacht want voor het eerst in haar leven vindt iemand haar mooi. Maar als de dokter vertelt dat Ruben geopereerd kan worden en weer zal kunnen zien, slaat de angst toe. Blind is het sfeervolle regiedebuut van actrice Tamar van den Dop die bekend werd door haar rollen in Karakter en Zwarte Sneeuw.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Boven is het stil, Nanouk Leopold, Nederland; 2012; 90 min
Intieme verfilming van de roman van Gerbrand Bakker over boerenzoon Helmer, die zijn bejaarde vader verzorgt maar ook een nieuw leven wil beginnen. Helmer (Jeroen Willems) is een alleenstaande boer van midden vijftig. Zijn bedlegerige vader (Henri Garcin) woont bij hem in. Ooit had hij een tweelingbroer, de lieveling van zijn vader, degene die de boerderij zou overnemen. Maar van de ene op de andere dag werd Helmer tot opvolger gebombardeerd. Hij leeft al jaren met zijn ezels, koeien en schapen en kiest ervoor verder nauwelijks contacten te hebben. Hij ontwijkt de melkrijder, alleen de kinderen van de buren weten door te dringen tot hem. Als de 18-jarige Henk zijn knecht wordt, komt er eindelijk beweging in zijn leven. ‘Boven is het stil’ is een ontroerend portret van een man te midden van de oer-Hollandse elementen.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Breaking the waves, Lars von Trier; 1996; 150 min
Bess, een labiel en naïef meisje, is opgegroeid binnen een streng religieuze gemeenschap op het Schotse platteland. Ze trouwt met Jan, ouder, wereldlijker en werkzaam op een booreiland. Na de bruiloft moet Jan terug naar zee, Bess radeloos achterlatend. Jan krijgt tijdens zijn werk een ongeluk en keert tot zijn nek toe verlamd terug naar huis. Hij is bang dat Bess niet in staat is haar gewone leven weer op te pakken en vraagt haar een andere minnaar te nemen. Ze weigert, maar Jan overtuigt haar dat hij beter zal worden als zij hem over haar avonturen vertelt en zo zijn fantasie voedt en levensdrift stimuleert. De vluchtige seksuele contacten met vreemden maken Bess diep ongelukkig maar ze houdt vol, in het diepe geloof dat ze Jan zal kunnen redden. Iets wat op wonderbaarlijke wijze ook gebeurt.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
- Call Jane; Phyllis Nagy, VS, 2022, 122 min.
Een getrouwde vrouw met een ongewenste zwangerschap leeft in een tijd in Amerika waarin ze geen legale abortus kan krijgen. Joy (Elizabeth Banks) is een huisvrouw in het Amerika van de jaren zestig. Ze is gelukkig getrouwd en kijkt uit naar de geboorte van haar tweede kind. Maar dan wordt bij haar een hartkwaal vastgesteld, waardoor ze een grote kans heeft om te overlijden als ze besluit de zwangerschap voort te zetten. Een verzoek aan de medische raad om een uitzonderlijke abortus toe te staan, wordt afgewezen. Als ze vervolgens alternatieve oplossingen probeert te vinden, komt ze in aanraking met ‘The Janes’, een geheim vrouwencollectief onder leiding van de charismatische Virginia (Sigourney Weaver). Het collectief heeft als doel om vrouwen in situaties als die van Joy een uitweg te bieden…
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Call me by your name; Luca Guadagnino, Italië, 2017, 132 min
'De catharsis vindt uiteindelijk plaats tijdens een kleine, maar meesterlijke scène, waarin Elio's vader zijn wijsheden met betrekking tot hechte vriendschappen en liefdesrelaties aan de dag legt. Het is een scène die voor een kleine implosie in je middenrif zorgt, zo hartverscheurend mooi is de louterende werking van liefde en empathie. Met groot gemak rechtvaardigt dit moment tussen vader en zoon de prijs van een bioscoopkaartje. Call Me by Your Name is niet alleen een wonderschone productie, maar ook een belangrijke film, die een flinke lans breekt voor de LHBTI-gemeenschap en de ogen van elke onwetende toeschouwer zal weten te openen.' (F. Stol, Filmtotaal) - Caos calmo, Antonello Grimaldi, Italië; 2008; 110 min
Indringende bespiegeling met Nanni Moretti als de man die sinds de plotselinge dood van zijn vrouw een stille wanhoop in zijn hart voelt. Pietro Paladini is een succesvol directeur, gelukkig getrouwd en vader van een dochter. Als zijn vrouw plotseling komt te overlijden, verandert zijn leven rigoureus. Wanneer hij zijn dochter Claudia naar school brengt, zit hij in de auto, wandelt door het park en drinkt een kop koffie bij het café in de buurt. Dit ritueel herhaalt hij iedere dag, wachtend op de pijn die gaat komen. In zijn omgeving lijkt niemand zijn kalmte te begrijpen. Langzaam leert Pietro de wereld met een nieuwe blik te bekijken, maar het is de liefde voor zijn dochter waardoor hij uiteindelijk weer van het leven gaat houden.'Caos Calmo' is de verfilming van het gelijknamige boek van Sandro Veronesi.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Cherry Blossoms, Doris Dörrie, Duitsland; 2008; 120 min
Gevoelig drama over een echtpaar dat naar de Baltische zee reist als blijkt dat de man dodelijk ziek is. Trudi (Hannelore Elsner) weet als enige dat haar man Rudi (Elmar Wepper) terminaal ziek is. Wanneer het koppel besluit nog een laatste reis samen te maken, weet Trudi haar man ervan te overtuigen naar Berlijn te gaan om de kinderen en kleinkinderen te bezoeken. Maar die zijn te druk bezig met hun eigen leven en hebben amper tijd om de twee te ontvangen. Na een bezoek aan het theater waar Trudi een Butoh-dansvoorstelling bijwoont, besluiten ze een hotel te boeken aan de Baltische zee. En dan, volkomen onverwacht, sterft Trudi. Rudi is compleet verloren zonder haar. Hij weet niet wat nu te doen met zijn leven. Tot hij besluit naar Japan te gaan om zijn jongste zoon te bezoeken. 'Cherry Blossoms' vertelt het verhaal van een toegewijde liefde én van een poëtische reis naar de zin van het leven.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Children Act; Richard Eyre, UK, 2017, 105 min
Fiona Maye is een gerespecteerd rechter van het Hooggerechtshof waar ze bekendstaat om haar professionele en weloverwogen uitspraken binnen het complexe familierecht. Wanneer haar huwelijk met Jack lijkt te bezwijken onder haar toewijding voor het vak stort Fiona zich op een ingewikkelde zaak. De 17-jarige Adam heeft leukemie en zal zonder een bloedtransfusie niet lang meer leven. Vanwege zijn geloof als Jehovah’s getuige weigert Adam de noodzakelijke medische hulp te accepteren. Fiona moet besluiten of hij te jong is om zelf over leven en dood te beslissen of dat het recht op vrije wil toch zwaarder weegt. Haar uitspraak heeft hoe dan ook grote gevolgen voor hen beiden. The Children Act van regisseur Richard Eyre is gebaseerd op het gelijknamige boek van Ian McEwan.
(bron: www.film.nl) - Children of nature, Thor Fridiriksson, IJsland; 1991; 85 min
Met CHILDREN OF NATURE heeft de IJslandse regisseur Fridrik Thor Fridriksson een kleine, poëtische karakterstudie gemaakt van een bejaard echtpaar dat uitbreekt uit een tehuis in Reykjavik en op zoek gaat naar zijn werkelijke thuis in de afgelegen fjorden. Frederiksson heeft dit verhaal bewust gefilmd in een niet-commerciële stijl met het tempo van een gletsjer. Thorstein probeert zonder veel succes zijn leven in te passen in het gezin van zijn dochter, die met haar kinderen in een te klein appartementje in de stad woont. Uiteindelijk wordt hij geparkeerd in een verzorgingstehuis. Daar ontmoet hij Stella, ooit zijn jeugdliefde. Stella houdt niet op met klagen over wat een verschrikking het toch is te moeten leven in het tehuis. Daarmee roept ze een al lang gedoofd vlammetje van verzet bij Thorstein op. Niet lang nadat ze elkaar hervonden hebben, beginnen ze plannen maken voor hun grootse ontsnapping. Ze nemen hun geld van de bank op, glippen op hun nieuwe tennisschoenen langs de bewakers naar buiten en kraken als een wat roestige Bonnie en Clyde een geparkeerde jeep. Het liefdespaar gaat op weg naar het dorp van zijn jeugd. Als de twee dichter bij hun bestemming komen, steeds verder het verbijsterend mooie IJslandse landschap in, verandert de stijl van de film langzaam in een soort sprookje. De volle stad heeft plaatsgemaakt voor de majestueuze open ruimte van de ongerepte natuur, de droge humor van de vertelling is vervangen door veel sterkere, diepere emoties. Maar ook met die ontwikkeling blijft CHILDREN OF NATURE bewust een kleine film. Een intieme vertelling van een sublieme schoonheid en vol gevoel.
(bron: www.cinemaparadiso.nl)
- Das
Experiment; Oliver Hirschbiegel,
Duitsland, 2001, 120 min
Indrukwekkende film rondom één van de moeilijkste vragen die iemand zich kan stellen: "Waar ligt mijn grens?" In 1972 werd aan de Stanford University een psychologisch experiment gehouden dat volledig uit de hand liep. Das Experiment is de gedramatiseerde verfilming van deze gebeurtenissen. Twintig volwassen mannen worden onder toezicht twee weken opgesloten in een gevangenis. Acht man worden tot "bewakers" benoemd en twaalf tot hun "gevangenen". De gevangenen moeten zich aan de regels houden; de bewakers is opgedragen de orde te bewaren. Doel is om te achterhalen hoe hun gedrag zich zal ontwikkelen. Al gauw zorgt de machtsverhouding voor onverwachte gebeurtenissen. Met de dag wordt de grens tussen autoriteit en rebellie dunner. Zozeer zelfs dat het een kwestie wordt van leven of dood.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - De chaque instant (Each and every moment); Nicolas Philibert, Frankrijk, 2018, 105 min; Documentaire
Elk jaar beginnen tienduizenden jonge mensen aan een studie verpleegkunde. De studenten volgen een intensief en moeilijk parcours, waarbij ze veel kennis opdoen, talrijke technische handelingen leren beheersen en zich voorbereiden op grote verantwoordelijkheden. Ambitie en idealisme gaan hand in hand. (bron: film.nl) - De eenzaamheid van de priemgetallen; Saverio Constanzo,
Italië, 2010, 110 min
Hartverscheurende boekverfilming over twee jongeren die bij elkaar horen, maar er niet in slagen om nader tot elkaar te komen. Priemgetallen kunnen alleen gedeeld worden door één of door zichzelf. Het zijn eenzame getallen, die onbegrijpelijk zijn voor anderen. Alice en Mattia zijn zulke 'priemgetallen', want ze worden allebei gekweld door een tragedie uit hun kindertijd. Voor Alice was dat een ernstig skiongeluk, voor Mattia het verlies van zijn zusje. Als tieners ontmoeten ze elkaar op school en herkennen ze direct elkaars pijn. Ze krijgen een speciale band, totdat Mattia een baan aangeboden krijgt in het buitenland. Jaren later brengt een reeks gebeurtenissen de twee opnieuw bij elkaar en komen verborgen emoties weer aan de oppervlakte. Deze aangrijpende verfilming van de roman van de Italiaan Paolo Giordano is een ontroerende meditatie over eenzaamheid, liefde en de gevolgen van de kindertijd.
Zie voor het boek onder de letter 'G'(iordano). (bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - De Goede Dood; Wannie de Wijn,
Nederland, 2011, 90 min
‘Ik heb niks te maken met de dood. De dood is van jullie. Het sterven is van mij.’ Het klinkt hard, maar het komt er wel op neer voor de familie en vrienden van de ongeneeslijk zieke Bernhard, die besloten heeft om te sterven. Zíj zullen straks met zijn dood moeten omgaan. Hij heeft enkel het sterven om over na te denken. En om over te beslissen. Bernhard kiest ervoor dat op zíjn moment te doen. Niet overvallen te worden door de dood, stikkend ten onder te gaan - zijn grootste angst - maar rustig, voorbereid, in een vredige slaap heen te gaan. In de film De goede dood stappen we binnen in de woonkamer van Bernhard waar zijn familie en een enkele vriend bij elkaar gekomen zijn op de avond voor zijn dood. Om negen uur de volgende ochtend gaat hij sterven. Ieder denkt er het zijne van en gaat er op zijn eigen karakteristieke manier mee om. Terwijl buiten de wind om het huis raast, stormt het binnen van de emoties.
Er wordt gelachen, gedronken, ja zelfs gezongen, maar er wordt ook geworsteld en gehuild, gescholden en geschreeuwd, die laatste avond van Bernhards leven. En je kijkt naar hem en denkt ‘Hij ziet er zo kalm uit. Het gaat toch best, waarom niet nog even?’ Maar je gaat inzien dat zijn rust hem zit in het feit dat hij honderd procent achter zijn keuze staat. Hij is er klaar mee, klaar met zijn ziekte en klaar om te sterven. Het is goed zo. Een goede dood.
(bron: R. Zijlstra; Medisch Contact 2012 no.8) - De Laatste Dagen van Emma Blank; Alex van Warmerdam,
Nederland, 2009, 95 min
Tragikomedie waarin alles in het teken staat van het begeleiden van de laatste 'vredige' dagen van Emma Blank. Aan de rand van de duinen staat een eenvoudig landhuis. Emma Blank (Marlies Heuer), de vrouw des huizes, is ziek en wacht op haar dood. Dat doet haar personeel ook. Het verzorgen en bedienen van Emma valt hen zwaar. Want in weerwil van haar wanhopig verlangen naar een liefdevolle verzorging, ontpopt Emma zich als een ijzige dictator. De familie kruipt voortdurend in de rol die Emma wenst met in het achterhoofd de erfenis die een ieder van hen hoopt te krijgen. Hoe lang weten zij dit nog vol te houden? Alex van Warmerdam ('Abel' en 'Ober') baseerde zijn nieuwe film op zijn eigen toneelstuk 'Adel Blank'. Deze verfilming laat zien dat ook deze familie elkaar niet heeft uitgekozen, waardoor gevoelens van jaloezie, liefde, angst, hebzucht en haat voortdurend de kop opsteken.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Departures; Yojiro Takita,
Japan, 2008, 130 min
Een liefdevolle beschouwing van de Japanse rituelen rond de dood, waarin de hoofdpersoon wordt gevolgd terwijl hij de wonderen en de vreugde van het leven ontdekt. Dertiger Daigo Kobayashi is een getalenteerde cellist wiens orkest plotseling wordt ontbonden. Wegens geldgebrek besluit hij met zijn verloofde terug te keren naar zijn geboortedorp, waar hij per ongeluk bij een uitvaartonderneming werk vindt. Hoewel zijn vrouw en andere kennissen neerkijken op het werk dat hij doet, weigert Daigo zijn baan op te zeggen. Hij raakt steeds meer bedreven in de officiële rituelen en steeds meer gesteld op zijn werk als portier tussen leven en dood. Door de dagelijkse confrontatie met de dood, begint Daigo eindelijk in te zien waar het in het leven werkelijk om draait. 'Departures' is een ontroerende film vol elegante humor over leven, dood en rouw, die dit jaar de Oscar won voor beste buitenlandse film.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - De regels van Matthijs; Marc Schmidt,
Nederland, 2012
Regisseur Marc Schmidt filmt zijn jeugdvriend Matthijs, die als autist wanhopig orde in de chaos om hem heen probeert te scheppen. Schmidt volgt hem dicht op de huid, explosieve confrontaties met de buitenwereld worden afgewisseld met gestileerde observaties en persoonlijke ontboezemingen. Beetje bij beetje ontrafelt de film Matthijs’ complexe denkwereld en toont de catastrofale gevolgen die deze uiteindelijk voor hem heeft.
(informatie: www.basaltfilm.nl) - De Wereld Van Sofie;
Erik Gustavson, Noorwegen, 1999, 116 min, vanaf 12 jaar, Nederlands
ondertiteld
De 14-jarige Sofie Amundsen woont alleen met haar moeder en heeft niet veel vrienden. 'Wie ben ik?', 'Besta ik echt?' en 'Waar komt de wereld eigenlijk vandaan?' zijn een paar van de vragen die Sofie bezighouden. Op een dag ontdekt ze een poort naar een fantasiewereld. Vanaf dat moment ontvangt ze geheime brieven en geschenken, die eigenlijk voor een dubbelganger van haar bedoeld zijn. De filosoof Alberto Knox trekt zich het lot van het meisje aan. Samen met hem maakt Sofie reizen door de tijd. Zo ontmoet ze Thomas van Aquino, Leonardo da Vinci en William Shakespeare, om het volgende moment oog in oog te staan met de grimmige militairen van het Russische keizerlijke leger. Deze duurste Noorse film ooit is een verfilming van het gelijknamige wereldberoemde boek van Jostein Gaarder.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - De Zorgfabriek; Kim Brand, Nederland, 2009, 16 min
In de zorg worden steeds meer bezuinigingen doorgevoerd. Als gevolg van het dichtdraaien van de geldkraan wordt zorg geautomatiseerd. Kim Brand, onlangs afgestudeerd aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht, werkte jarenlang als weekendhulp in een zorgcentrum in Hilversum totdat zij vanwege bezuiningen moest vertrekken. Brand maakte de documentaire ‘De Zorgfabriek’ over de instelling waar zij had gewerkt en filmde de automatiseringsslag die daar op dat moment gaande was. In de film volgt Brand een dag lang verzorgers en hun handelingen, waardoor het fabrieksmatige proces zichtbaar wordt. “Ik wilde laten zien hoe wij met onze mensen omgaan”, licht Brand op HUMAN toe. “Daar waren geen interviews voor nodig en geen voice-over, maar gewoon een camera die een dag lang alle handelingen van verzorgenden vastlegt.” - Dirty God; Sacha Polak, Nederland, 2019
Dirty God gaat over een jonge moeder in Londen. Jade (Vicky Knight) is in de bloei van haar leven wanneer ze ernstig verbrand raakt door een zoutzuuraanval. Haar gezicht wordt gereconstrueerd, maar haar schoonheid is verdwenen. Als ze langzaam afglijdt in zelfdestructie en verwijderd raakt van haar geliefden, moet Jade een drastisch besluit nemen om de grip op haar leven terug te krijgen. Dirty God is een film over moederschap, moed en zelfacceptatie. - Drona & ik; Catherine van Campen, Nederland, 2009, 20 min
Drona & ik is een portret van het autistische jongetje Drona (9) dat wordt geschetst door de ogen van zijn broer Arjun (12). Bij Drona werd ‘officieel’ vastgesteld dat hij een vorm van autisme heeft. Omdat hij slecht informatie kan ordenen krijgt hij moeilijk grip op het leven. Om zich toch te kunnen redden stelt hij daarom extreem veel vragen. Hij checkt bijvoorbeeld voortdurend of zijn omgeving kwaad op hem is en bussen zijn een favoriet onderwerp. Arjun en Drona lijken even oud, maar Drona is erg lang voor z’n leeftijd en Arjun juist weer klein. Arjun zit in groep 8 en is erg slim, maar daarnaast is hij een doodnormaal jongetje van twaalf: met een gehandicapte broer. Toch is Arjun bijzonder, want hij begrijpt Drona en kan erg goed over hem vertellen, iets wat veel andere mensen niet kunnen. Drona zelf kan dit niet, omdat hij zich niet bewust is van zijn handicap. Door via Arjun het autisme van Drona in beeld te brengen is dit een mooie en meelevende documentaire over twee bijzondere broers die veel mensen aangrijpt.
- Elle s'appelle Sabine, Sandrine Bonnaire, Frankrijk; 2007; 85 min.
Elle s'appelle Sabine is het verhaal van het jongere zusje van de Franse actrice Sandrine Bonnaire. Sabine lijdt aan autisme maar in de tijd dat zij jong waren, had niemand daar nog van gehoord. Ze was weliswaar anders dan de anderen, meer teruggetrokken en onzeker, maar het was over het algemeen een levendig kind. Op de gewone middelbare school ging het voor het eerst mis, ze werd uitgescholden voor 'gekke Sabine' en vanaf toen ging ze niet meer naar school. Thuis ging het aanvankelijk goed. Ze leerde lezen en schrijven, speelde piano, breide truien voor de hele familie en maakte uitstapjes met haar zussen. In 1993 gingen Sandrine en zij zelfs naar New York. Filmbeelden van deze vrolijke reis vormen nu een schril contrast met de beelden van nu. De nu achtendertigjarige Sabine woont in een speciaal op haar situatie afgestemd huis, waar ze heel langzaam haar vertrouwen in haar omgeving terugwint. Oorzaak van haar enorme terugval is een langdurig verblijf in een psychiatrisch ziekenhuis tussen haar achtentwintigste en haar drieëndertigste, waar ze op aanraden van de artsen was terechtgekomen. De schade die door de verkeerde behandeling met zware medicijnen en isolatie is ontstaan, is groot en deels onherstelbaar.
(bron: www.idfa.nl)
- Forget me not; David Sieveking, Duitsland, 2012,
90 min
Ontroerend portret van een dementerende moeder, dat ook een aangrijpend liefdes- en familieverhaal is. Vier jaar geleden had hij de voortekenen al kunnen zien, zo bedenkt David Sieveking zich in deze persoonlijke film over zijn moeder Gretel (73). De vele briefjes als geheugensteuntje, het kerstcadeautje dat ze was vergeten. Nu is hij terug om vast te leggen hoe Gretel en zijn vader Malte haar voortschrijdende dementie het hoofd bieden. In de jaren zestig waren zij actief in de studentenbeweging en hadden een open relatie. De verbintenis wordt nu, om andere redenen, opnieuw op de proef gesteld. David ervaart zelf hoe zwaar de zorg voor zijn moeder is. Ze bezoeken plaatsen van vroeger en Malte vraagt zich af of hij er meer voor haar had moeten zijn. Sommige kanten van Gretel leert hij nu pas kennen. Het fraaie ‘Forget Me Not’, dat even persoonlijk is als universeel, blijft opvallend onsentimenteel.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Forgetting dad, Rick Minnich, Matthew Sweetwood, Duitsland; 2008; 83 min.
De vader van filmmaker Rick Minnich verloor na een auto-ongeluk van de ene op de andere dag zijn geheugen. In een persoonlijke film probeert Rick te achterhalen wat er vooraf ging aan die tragische ommekeer in zijn vaders leven en hoe dit zijn weerslag heeft op het leven van zijn familie.
(bron: www.idfa.nl) - 45 Years, Andrew Haigh, Groot-Brittannië; 2015; 93 min.
In 45 Years levert Haigh opnieuw scherpe observaties van klein menselijk drama; ditmaal over een koppel waarvan het 45-jarige huwelijksjubileum bedreigd wordt door een brief die een gebeurtenis uit een ver verleden bovenhaalt.
Kate (Charlotte Rampling) en Geoff (Tom Courtenay) zijn al jaren gelukkig samen en hebben zich in een comfortabele routine genesteld, die bij hun leeftijd past. De twee hebben aan halve zinnen en een stamelend 'uh' genoeg om elkaar te begrijpen, en weten elkaar nog steeds aan het lachen te maken. Een week voor het grote feest krijgt Geoff bericht dat het lichaam van Katya, zijn eerste grote liefde, die vermist raakte in de Alpen, perfect geconserveerd teruggevonden is in het ijs van een gletsjer.
In lange en trage shots en met veel close-ups wordt het ingetogen spel van de twee prachtig gevangen. Ze leveren emotioneel vuurwerk , verstopt in kleine maniertjes en mimiek – een rimpelige mondhoek die trilt, een adem die stokt of een blik die mistig in het niks staart. Geoff wordt recalcitrant, hij begint weer te roken, is kortaf en maakt middernachtelijke uitstapjes naar de zolder, waar hij door oude foto's gaat zitten rommelen. Kate reageert kalm aan de oppervlakte, maar van binnen beginnen twijfel en jaloezie te knagen.
Terwijl de voorbereidingen voor het grote feest gewoon doorgaan opent het nieuws een afgrond binnen het huwelijk. Als Kate op onderzoek uitgaat en ontdekt dat Geoff niet helemaal eerlijk is geweest over het verleden, ontvouwt zich een emotionele horrorfilm. Haigh schetst de erosie van het vertrouwen binnen de relatie in beklemmende composities, waarbij Kate tijdens sleutelmomenten volledig wordt weggedrukt in het frame, haast opgeslokt door het verleden.
(bron: Film1.nl
- Guernsey; Nanouk Leopold, Nederland, 2005,
90 min
Anna (Maria Kraakman) is een vrouw van begin dertig. Ze woont met haar gezin in een nieuwbouwwijk. Met haar man Sebastiaan (Fedja van Huêt) heeft ze een prima relatie. Lang geleden was Sebastiaan de geliefde van Anna's oudere zus Bobby (Johanna ter Steege), maar dit lijkt voor niemand nog een probleem. Anna is een irrigatiespecialist die regelmatig in het buitenland werkt. Tijdens een werkbezoek pleegt een collega zelfmoord. Hoewel Anna de vrouw niet echt kende maakt haar dood diepe indruk op haar. Niemand lijkt te weten waarom zij zelfmoord heeft gepleegd. Voor het eerst realiseert Anna zich dat je een onbekende kunt zijn tussen je naasten. Thuis vertelt ze niets over het incident, maar ze begint wel haar gezin te observeren. Anna vraagt zich af wat zij voor hen betekent. Filmkrant: 'Een briljante film over hoe dramatische gebeurtenissen ons soms doen beseffen hoe onverschillig we leven.'
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
- Hable Con
Ella; Pedro Almodóvar,
Spanje, 2002, 112 min
Lydia is een vrouwelijke matador die in coma raakt bij een gevecht met een stier in de arena. Haar zorgen over de relatie met haar vriend Marco lijken de basis voor het concentratiegebrek dat het ongeval veroorzaakt. In het ziekenhuis waar Lydia ligt, raakt Marco bevriend met een man die in een vergelijkbare situatie terecht is gekomen. Benigno is een verpleger die verliefd is op balletdanseres Alicia. Zijn onbeholpen toenaderingspogingen worden door haar als stalking ervaren, maar wanneer ze door een verkeersongeluk permanent het bewustzijn verliest, wil haar vader de beste verpleger die voorhanden is: Benigno. Het is ook Benigno die Marco de raad geeft "hable con ella" ("praat met haar") omdat hij gelooft dat comapatiënten nog steeds een perceptie hebben van de omgeving, ook al is zoiets medisch onmogelijk.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Hersenschimmen, Heddy Honigmann, Nederland; 1987; 108 min
zie beschrijving gelijknamig boek van J. Bernlef - Het Zuiden;
Martin Koolhoven, Nederland, 2004, 90 min
Martje (Monic Hendrickx) runt haar eigen wasserette, maar is in persoonlijk opzicht aan het tobben. Nadat bij haar wegens borstkanker een borst is afgezet lukt het haar niet meer om een man aan zich te binden. De komst van een nieuwe chauffeur verandert alles. Lou (Frank Lammers) is een vrolijke man, van wie Martje meteen gecharmeerd is. Een hartstochtelijke vrijpartij op het kantoor loopt uit op een fiasco wanneer Lou schrikt van het feit dat Martje een borst mist. Hij loopt weg en laat haar diep gekwetst achter. Het personeel is erg begaan met Martje en denkt dat Lou haar misbruikt heeft. Leugens en misverstanden volgen elkaar op en langzaam verliest Martje alle grip op de werkelijkheid. Martin Koolhoven (De Grot, AmnesiA) toont op beklemmende wijze de gedachtegang van een vrouw die het contact met de werkelijkheid verliest. Oksana Akinshina, Lilya uit Lilya-4-Ever, speelt een cruciale bijrol.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Henri;
Yolande Moreau, België - Frankrijk (2013) 103 min.
Na het overlijden van zijn vrouw, weet de goedmoedige caféhouder Henri niet zo goed wat hij moet doen. Zijn kleine café-restaurant begint daardoor af te glijden. Henri richt zich ook liever op het koken en zijn duiven dan op de bediening. Zijn dochter adviseert hem om een 'witte vlinder', een werknemer met een verstandelijke beperking, in te huren. Zo ontmoet Henri Rosette, een openhartige en vriendelijke jonge vrouw.
- Home Away from Home;
Marika Väisanen, Finland (2008) video 15 min.
De negenjarige Oona vertelt hoe het is om gescheiden ouders te hebben. Haar verhaal wordt treffend geïllustreerd aan de hand van foto- en animatiemateriaal. Haar getekende wereld, waarin de kat mee gaat voetballen, lijkt een stuk vrolijker dan de realiteit waarin ze om het weekend anderhalf uur in de trein zit.
(bron: www.idfa.nl) - Hoogste tijd; Frans Weisz, Ned. 2005; 120 min.
Een onbeduidende revueartiest krijgt op zijn oude dag de kans zich alsnog te bewijzen als telg uit een fameus acteursgeslacht. Hoogste Tijd is een fraaie en indringende verfilming van de roman van Harry Mulisch over de kansen die iemand in het leven kan grijpen of verspelen. De gewezen revueartiest Willem Bouwmeester (Rijk de Gooyer) krijgt aan het eind van zijn leven nog één keer de kans om boven zichzelf uit te stijgen. Hij wordt gevraagd voor de hoofdrol van het toneelstuk Noodweer. Ondanks het feit dat de rol te hoog gegrepen lijkt, is Bouwmeester ijdel genoeg om op het aanbod in te gaan. Tot ieders verbazing blijken er echter ongekende talenten in hem schuil te gaan. Tijdens de repetities raakt hij steeds hechter verbonden met zijn toneelkarakter. De bijna tirannieke regisseur (Josse De Pauw) spoort hem volop aan om uit de emoties uit zijn eigen verleden te putten. Hierdoor wordt Bouwmeester geconfronteerd met een serie pijnlijke gebeurtenissen uit het verleden en de gemiste kansen in zijn leven. Langzaam wordt duidelijk hoe hij is geworden tot wie hij nu is. Volgens Harry Mulisch is Hoogste Tijd (1985) een boek over “de relatie tussen verbeelding en werkelijkheid”. Behalve over het verspelen van kansen gaat het verhaal over de angst voor middelmatigheid, de machtsstrijd tussen acteur en regisseur, het geheim van het toneelspelen en de grens tussen acteur en personage.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Hospital; Frederick Wiseman, VS 1970; 84 min.
Klassieker van Frederick Wiseman uit 1970 waarin hij de dagelijkse gang van zaken volgt in het Metropolitan Hospital van New York City. Wiseman zet routine tegenover emoties rond persoonlijke problemen van hulpbehoevende individuen, die op het randje van de menselijke waardigheid balanceren. Armoede, verwaarlozing, alcohol, drugs en geweld maken hier letterlijk slachtoffers, maar dat geldt ook voor het bureaucratisch systeem dat een onneembare vesting lijkt. Zelfs voor de betrokken psychiater van een zwarte, homoseksuele, schizofrene, minderjarige, mannelijke prostitué die tijdens een veelzeggend telefoongesprek vergeefs vecht tegen de onbarmhartige 'Mrs Hightower' van het bijstandskantoor. En wat te doen met een binnengebracht jongetje dat door niemand wordt opgehaald? Veelzeggend is ook het openingsshot van een vrouw op een kruisvormige operatietafel, letterlijk overgeleverd aan de genade van haar hulpverleners. Wiseman doorspekt zijn observaties in wacht- en behandelkamers met close-ups van gezichten en routinehandelingen. Gecombineerd met vlotte cuts en een intense soundtrack voelt de hectiek van het ziekenhuis aan als een 'warzone'. De film lokte destijds stevige discussies uit over de effectiviteit van het Amerikaanse hulpverleningssysteem. Bekroond met twee Emmys voor beste nieuwsdocumentaire en beste regisseur.
(bron: IDFA 2010) - How to die in Oregon; Peter Richardson, VS 2011; 107 min.
In 1994, Oregon became the first state to legalize physician-assisted suicide. As a result, any individual whom two physicians diagnose as having less than six months to live can lawfully request a fatal dose of barbiturate to end his or her life. Since 1994, more than 500 Oregonians have taken their mortality into their own hands. In How to Die in Oregon, filmmaker Peter Richardson gently enters the lives of the terminally ill as they consider whether – and when – to end their lives by lethal overdose. Richardson examines both sides of this complex, emotionally charged issue. What emerges is a life-affirming, staggeringly powerful portrait of what it means to die with dignity. (bron: http://www.howtodieinoregon.com/about-the-movie.html) - Human;
Yann Arthus-Bertrand, Frankrijk (2015) 190 min.
De Franse fotograaf, journalist en ecoloog Yann Arthus-Bertrand liet duizenden mensen met uiteenlopende culturele achtergronden antwoord geven op vele levensvragen. Een groot aantal van de persoonlijke anekdotes maken deel uit van zijn ambitieuze filmproject Human. Terwijl ze recht in camera kijken, geven mannen, vrouwen en kinderen uit alle windstreken zichzelf bloot. En er is niets dat van hun verhalen afleidt: de achtergrond is zwart. Hun geboortelanden en namen worden niet getoond, maar komen soms ter sprake in hun verhalen. Die zijn gerangschikt naar thema’s als geluk, liefde, huwelijk, seks, wraak, geweld, vrijheid, homoseksualiteit, armoede en dood. Indrukwekkende, vanuit de lucht gefilmde natuurbeelden, het handelsmerk van Arthus-Bertrand, markeren elke overgang tussen de thema’s. Van lichtvoetige herinneringen tot zeer pijnlijke geschiedenissen, van vurige oproepen aan wereldleiders tot intieme ontboezemingen, van getoonde emoties tot ingehouden tranen; elk persoon heeft zijn eigen verhaal en toon. Terwijl ze spreken, toont de filmmaker vaak de zwijgende, eveneens in de camera kijkende gezichten van anderen: een gesluierd gelaat waarvan alleen de felgroene ogen zijn te zien, een traan over een wang, een doorgroefd gezicht met een tandeloze mond, een flauwe glimlach. Zowel de blikken als de verhalen tonen de pijn, angsten, verlangens en kracht van de mens. (bron: IDFA)
- I am a woman now; Michiel van Erp, VS, 2011, 80 min
Vanaf 1956 kon iedereen die een geslachtsveranderende operatie wilde ondergaan terecht bij gynaecoloog Georges Burou in Casablanca - zonder psychologische onderzoeken vooraf. Mannen die destijds met hulp van Burou hun schijnbaar onbereikbare droom konden waarmaken, zijn inmiddels bejaard. Filmmaker Michiel van Erp vraagt enkele van deze pioniers of de keuze destijds hun bestaan veranderde zoals ze hoopten. Hoe reageerde de buitenwacht op deze eerste generatie transseksuelen?
(bron: IDFA) - I breathing; Emma Davie, Morag MacKinnon, Schotland / Denemarken, 2012, 72 min
De 33-jarige Neil Platt uit Yorkshire leidt aan Motor Neurone Disease. Verlamd vanaf zijn nek, en met nog maar een paar maanden te leven, probeert hij een manier te verzinnen om waardig afscheid te nemen van zijn 1-jarige zoontje Oscar. Met behulp van spraakherkenningssoftware stuurt hij via zijn blog openhartig en humorvol zijn observaties de wereld in. Wat zijn kind te vertellen? Wat is de zin van het leven eigenlijk? En wat heeft zijn leven tot dusver voorgesteld? Gekluisterd aan bed of stoel, begraven onder een stapel dekens, met een soort stofzuigerslang aan de neus geklemd om te kunnen ademen, vertrouwt hij zijn gedachtes en soms tragi-komische beslommeringen toe aan de camera: de ironie van het regelen van je eigen begrafenis of het opzeggen van een mobiele telefooncontract - wat nog een behoorlijke uitdaging blijkt. Maar veel hartverscheurender ook: zijn angsten over ondragelijk lijden.
(bron: IDFA) - I Am Sam; Jessie Nelson, VS, 2001, 132 min
Sam Dawson (Sean Penn) is verstandelijk gehandicapt. Hij heeft het niveau van een kind van zeven jaar, maar is ook vader van zijn dochter Lucy. Met behulp van een groep buitengewone vrienden voedt hij haar op. Dat gaat goed, totdat Lucy zeven jaar wordt en zich verder gaat ontwikkelen dan haar vader. Een welzijnswerker wil Lucy daarom bij haar vader weghalen en in een pleeggezin plaatsen. Samen met de gehaaide, egocentrische advocate Rita (Michelle Pfeiffer) begint Sam vervolgens een moeilijke strijd om zijn dochtertje terug te krijgen. I am Sam is een ontroerende film over liefde en ouderschap. Regisseur Jessie Nelson: 'Ouders met een handicap vormen een unieke metafoor voor hoe we allemaal in een veranderende wereld leven en hoe we allemaal uiteindelijk één of andere vorm van ondersteuning nodig hebben.'
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - I, Daniel Blake; Ken Loach, GB, 2016, 100 min
De 59-jarige Daniel Blake verdient als timmerman zijn brood. Tot hij een hartaanval krijgt en voor het eerst van zijn leven een beroep op de staat moet doen. Hij probeert zich een weg te banen door het onpersoonlijke en bureaucratische uitkeringssysteem. Als hij de alleenstaande moeder Katie en haar twee kinderen ontmoet, steunen ze elkaar om samen hun waardigheid terug te vinden. - Ik omhels je met duizend armen; Willem van de Sande Bakhuyzen, 2005, 100 min.
Giph (Tijn Docter) is een talentvol schrijver en zijn vriendin Samarinde (Carice van Houten), arts en een veelgevraagd model. Na een zware periode besluiten ze met een paar vrienden op vakantie te gaan naar Spanje. Tijdens de vakantie blijkt de relatie van Giph en Samarinde op losse schroeven te staan. Dit komt onder meer omdat zij er niet voor hem was tijdens het ziekbed van zijn moeder. De doodstrijd van Giphs moeder is hard bij hem aangekomen. Hij is niet in staat dit verdriet te delen met Samarinde en neemt daarom steeds meer afstand van haar en van hun vrienden. De beslissing die Giph en Samarinde uiteindelijk moeten nemen, heeft voor alle betrokkenen diepgaande gevolgen. Regisseur Willem van Sande Bakhuyzen (o.a. Cloaca en Leef!) overleed een paar dagen na de eindmontage van deze film. Ik omhels je met duizend armen is gebaseerd op het gelijknamige, succesvolle boek van Ronald Giphart.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Ik wil nooit beroemd worden; Mercedes Stalenhoef, NL, 2005, 75 min
'Ik wil nooit beroemd worden', prevelt Tobias. Tobias is zwaar gehandicapt en groot liefhebber van Bach. Vroeger was hij een succesvol cellist. Sinds hij na een hartstilstand uit een coma ontwaakte is hij lichamelijk gehandicapt en begrijpt nog maar weinig. Met archiefmateriaal van optredens, foto's en herinneringen van zijn familie en een goede vriend ontstaat er een beeld van de vroegere Tobias, de cellist. Dit beeld wordt verweven met beelden van Tobias nu, zijn leven in het tehuis voor geestelijk gehandicapten, de gesprekken met zijn moeder en de pogingen hem weer een instrument te laten bespelen. Open en eerlijk spreken familieleden en vrienden over de dilemma's en de vragen waarmee zij zitten. - Il y a longtemps que je t'aime; Philippe Claudel, Frankrijk, 2007, 115 min
Aangrijpend drama over twee zussen die elkaar jaren niet gezien hebben en hun oude band proberen te herstellen. Vanaf het moment dat Juliette (Kristin Scott Thomas) de gevangenis in moet, verbreken haar ouders al het contact tussen haar en haar kleine zusje Léa, met wie ze erg close is. Wanneer Juliette na 15 jaar vrijkomt besluit Léa, die inmiddels getrouwd is en twee kinderen heeft, haar in haar huis op te nemen. Ze doet haar uiterste best om de fragiele verhoudingen te herstellen. Ze neemt Juliette mee naar haar werk, gaat met haar zwemmen en neemt haar mee naar etentjes. Juliette klimt langzaam uit het dal maar blijft worstelen met de vraag hoe ze haar pijnlijke verleden voorgoed van zich af kan schudden en zich weer kan overgeven aan het leven. Met deze gelaagde en prachtig geacteerde film over de kracht van familiebanden maakt de Franse schrijver Philippe Claudel zijn debuut als filmregisseur.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Inhale, Exhale; Jean Counet, Nederland, 2010, 43 min
Een documentaire over het leven van geboorte tot dood in een ziekenhuis in Daugavpils in Letland. Het ziekenhuis komt op ons westerlingen veelal over als verouderd en gedateerd. Maar ook al is dit het geen hypermodern ziekenhuis, de aandacht voor het menselijke contact is hier groot. Jean Counet observeert de ogenschijnlijke eenvoudige, dagelijkse bezigheden van de mensen in het ziekenhuis. Als kijker blijf je op afstand, maar toch maak je de meest intieme momenten mee. Inhale Exhale is een zeer filmische documentaire, met een cameravoering die Counet’s werk uniek maakt.
- Intouchables; Olivier Nakache en Eric Toledano, Frankrijk, 2011, 112 min
Hartverwarmende komedie over de relatie tussen een rijke gehandicapte aristocraat en een kansarme jongere. Miljonair Philippe (Francois Cluzet) is door een ongeluk aan een rolstoel gekluisterd. In hartje Parijs woont hij in een kast van een huis. Driss (Omar Sy) woont in één van de grimmige voorsteden. Verdient de Senegalees zijn geld niet met schimmige zaakjes, dan trekt hij wel een uitkering. Maar wie bijstand wil, moet solliciteren. Plotseling zit Driss met een echte baan opgescheept, als persoonlijk verzorger van Philippe. Met zijn tomeloze energie zet hij Philippes stijve huishouden binnen de kortste keren op z'n kop. Philippe en Driss kunnen wonderwel goed met elkaar opschieten, waardoor er een bijzondere band ontstaat. Met vaart, humor en perfect acteerwerk weet de film precies de juiste toon aan te slaan. Gebaseerd op het autobiografische boek Le Second Souffle van Philippe Pozzo di Borgo.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - In Your Hands;
Annette K. Olesen, Denemarken, 2004, 96 min
Anna is een pas afgestudeerde theologiestudente die al jarenlang met haar man Frank een baby probeert te krijgen. Zij krijgt een baan als pastor in een vrouwengevangenis, waar zij een groep gevangenen spiritueel moet begeleiden. Al snel raakt Anna gefascineerd door de nieuwe gevangene Kate, van wie de gevangenen fluisteren dat ze over genezende krachten beschikt. Op een dag blijkt Anna toch nog in verwachting te zijn. Maar de dokter ontdekt dat het kindje een afwijking heeft en stelt een abortus voor. Anna's geloofsovertuiging wordt zwaar op de proef gesteld en ze heeft zelf hulp nodig. Anna weet niet meer of ze moet kiezen voor haar streng calvinistische geloof, de medische stand of Kate. In Your Hands draait om religieuze twijfel en het verlangen naar pure, onbaatzuchtige daden. Thema's die eerder ook door Scandinavische regisseurs als Ingmar Bergman en Carl Dreyer werden onderzocht.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Iris;
Richard Eyre, Engeland, 2002, 96 min
Iris portretteert de Britse schrijfster Iris Murdoch. De film geeft inzicht in haar persoon, haar talent en haar werk, maar concentreert zich op de sprankelende relatie tussen Iris en haar man John Bayley. Het verhaal springt heen en weer tussen twee episoden uit haar leven: in de jaren vijftig staat de jonge Iris (vertolkt door Kate Winslet) aan het begin van een bloeiende carrière en romance. In de jaren negentig volgt de film de oudere Iris (gespeeld door Judi Dench) wier geest langzaam verteerd wordt door de ziekte van Alzheimer. Richard Eyre maakte een vlekkeloos portret van het liefdevolle duo, waarin niets zonder betekenis blijft. De stenen die Murdoch tot op het laatst verzamelde, de geliefde zwempartijen in de vrije natuur en de filosofische discussies in de supermarkt: heden en verleden grijpen prachtig in elkaar.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
- Jagten;
Thomas Vinterberg, Denemarken,
2012, 111 min
Aangrijpende film over een docent die ten onrechte beschuldigd wordt van mishandeling, waarna zijn leven overhoop gehaald wordt. Lucas heeft een nare scheiding achter de rug en is zijn baan kwijtgeraakt. Gelukkig kan hij nog altijd op zijn vrienden rekenen, zeker tijdens hun jaarlijkse uitjes. Hij lijkt zijn leven weer aardig op de rails te krijgen: zijn zoon komt waarschijnlijk weer bij hem wonen, hij heeft nieuw werk op een kleuterschool en er bloeit een romance op met een collega. Op een dag moet hij bij zijn baas komen. De vijfjarige Klara beschuldigt hem van mishandeling. Wanneer het verhaal zich verspreidt begint de kleine gemeenschap al snel uiteen te vallen. Alleen zijn zoon en stiefvader blijven in Lucas' onschuld geloven.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Japón;
Carlos Reygadas, Mexico/Spanje,
2002, 122 min
Betoverend filmgedicht dat een kruising is tussen een landschapsfilm en een existentieel drama over dood, seks, liefde en religie. Een schilder uit de stad gaat naar een afgelegen dorpje in een woest landschap om zich daar voor te bereiden op zijn zelfmoord. Aangekomen in het dorpje maakt hij lange wandeltochten door de bergachtige omgeving, luistert hij naar de muziek die hij heeft meegebracht en schildert hij. De man vindt onderdak bij Ascen, een oude weduwe die een schamele woning heeft aan de rand van een majestueus ravijn. In de wrede schoonheid van de woeste natuur en door het contact met de menslievendheid van de oude vrouw krijgt de schilder langzaam weer zin om te leven. Japón haalt zijn kracht uit de indringende beelden, de muziek en de chemie tussen de twee hoofdpersonen.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Just leave daddy be;
Debbie Kleijn, Nederland,
2008, video 48 min
In Nederland hebben 1,6 miljoen kinderen onder de tweeëntwintig jaar een ouder met psychische en/of verslavingsproblemen. In Just Leave Daddy Be volgt Debbie Kleijn een van die kinderen: de twaalfjarige Melvin, wiens stiefvader Hans lijdt aan een persoonlijkheidsstoornis. Openhartig en soms schrijnend relaas van een vrolijke jongen en zijn tekortschietende vader.
(bron: www.idfa.nl)
- Kinsey; Bill Condon, VS, 2004, 118 min
Alfred Kinsey wordt geboren als zoon van een priester. Hij studeert zoölogie en nadat hij onderzoek heeft gedaan naar het gedrag van dieren, accepteert hij een baan als docent aan de universiteit. Als zijn studenten hem om advies vragen over seksuele kwesties, realiseert hij zich dat er behoefte is aan wetenschappelijk inzicht. Kinsey stelt een groot onderzoeksteam samen dat mensen helpt hun schaamte, angst en schuldgevoelens opzij te zetten en openlijk over hun seksualiteit te spreken. Het resultaat verschijnt in 1948 in boekvorm en maakt Kinsey wereldberoemd. Wanneer het Amerikaanse klimaat door de Koude Oorlog steeds meer wordt gedomineerd door conservatisme, komt hij onder druk te staan en wordt verguisd door kerk en politiek. Alfred Kinsey wordt vertolkt door Liam Neeson die eerder op knappe wijze in de huid kroop van historische personages als Oskar Schindler en Michael Collins.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Koyaanisqatsi; Godfrey Reggio, VS, 1982, 86 min
'Het leven uit balans' zou Koyaanisqatsi betekenen in de taal van Noord-Amerikaanse Hopi-Indianen. Volgens de film is de mens zijn technologie geworden: alle menselijke activiteit wordt gestuurd door de technologie die hij ontwikkelde. Dit hypnotiserende beeldessay uit 1982 was de eerste film die zijn verhaal vertelde zonder plot en zonder commentaar.
(bron: www.idfa.nl)
- La fille inconnue; Luc & Jean-Pierre Dardenne, België, 2016, 113 min
Luik: de jonge huisdokter Jenny weigert na haar vaste consultatie-uren nog een jong Afrikaans meisje binnen te laten in haar praktijk. Een dag later krijgt ze echter van de politie te horen dat datzelfde meisje dood is teruggevonden. Wat er met het meisje precies gebeurd is, is onduidelijk. Sterker nog: ook de identiteit van het meisje is onbekend. Waarop de door een schuldgevoel verteerde Jenny besluit zelf op onderzoek uit te gaan naar de anonieme Afrikaanse dode. In ‘La Fille Inconnue’ voegen de gebroeders Dardenne een nieuw element toe aan de sociaal geëngageerde cinema die we van hen kennen: dit is in essentie een krimi, maar dan wel eentje waarin zeer actuele en relevante vragen niet uit de weg gegaan worden. Mogen we hulp weigeren aan mensen die daarom vragen, bijvoorbeeld?
(bron: www.filmhuismechelen.be) - La guerre est déclarée; Valérie Donzelli;
Frankrijk, 2011, 100 min
Levendige en aangrijpende film over een stel dat moet vechten voor hun relatie nadat blijkt dat hun nog jonge zoontje een hersentumor heeft. Romeo en Juliette ontmoeten elkaar in een Parijse discotheek en zijn op slag verliefd. Bij hun eerste contact flitst het meteen door hen heen: "Ons staat een vreselijk lot te wachten". Ze trekken al snel bij elkaar in en krijgen een kind. Hun stormachtige relatie wordt overschaduwd door toenemende problemen met hun zoontje Adam. Hij loopt laat, huilt veel en geeft vaak over. Eerst worden ze nog gerustgesteld door hun arts, maar niet veel later wijzen tests uit dat hun zoontje een tumor in zijn hoofd heeft. Hoe traumatisch de situatie dan ook lijkt, met moed en de liefde voor elkaar proberen de twee samen toch hun geluk te vinden. De film is gebaseerd op het ware levensverhaal van regisseuse Valérie Donzelli en haar echtgenoot, die beide ook zelf de hoofdrollen vertolken.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - La Holandesa; Marleen Jonkman, Nederland - Chili, 2017, 92 min
‘La Holandesa’ is een roadmovie over het Nederlandse koppel Maud en Frank dat in Chili op vakantie is voor een nieuwe start. Ze hebben namelijk net gehoord dat ze na acht jaar proberen definitief geen kinderen kunnen krijgen. Maar Maud kan het niet accepteren en verdwijnt na een knallende ruzie met Frank. In haar eentje reist ze van het zuiden naar het noorden van Chili en met het veranderen van de natuur en door een ontmoeting onderweg verandert ook Maud en hervindt ze zichzelf.
- Laurence Anyways; Xavier Dolan, Canada / Frankrijk; 2012, 159 min.
Laurence en zijn vriendin Fred zijn soulmates en smoorverliefd. Wanneer zij Laurences dertigste verjaardag vieren, doet hij een bekentenis die hun leven volledig op zijn kop zet: Laurence wil een vrouw worden. Laurence en Fred beginnen aan een turbulente reis die hen leidt langs heftige en gemengde emoties van vrienden, familie en de maatschappij om zo dichter bij zichzelf en elkaar te komen. - Le Chiavi
Di Casa; Gianni Amelio,
Italië/ Frankrijk/ Duitsland, 2004, 106 min
Gianni (Kim Rossi Stuart) is een jonge vader die zijn gehandicapte zoon Paolo (Andrea Rossi) voor het eerst ziet als deze vijftien jaar is. Paolo's moeder stierf bij zijn geboorte en de jongen groeide op bij haar familie. Samen reizen ze naar Berlijn, waar Paolo voor onderzoek naar het ziekenhuis moet. Tijdens deze reis leert Gianni zijn vrolijke, eigenwijze en extraverte zoon goed kennen. Hij wordt psychologisch op de proef gesteld en moet zijn eigen schaamte en angsten overwinnen. In het ziekenhuis ontmoet Gianni Nicole (Charlotte Rampling), een vrouw met een zwaar gehandicapte dochter. Door het contact met Nicole plaatst Gianni zijn eigen relatie met zijn zoon in een ander perspectief. Ver van hun vertrouwde omgeving groeien Gianni en Paolo naar elkaar toe. Le Chiavi Di Casa is een ontroerend Italiaans drama van Gianni Amelio die eerder veel indruk maakte met Il Ladro di Bambini en Lamerica.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - L'Empreinte de L'Ange; Safy Nebbou,
Frankrijk, 2008, 95 min
Beklemmende psychologische thriller waarin verantwoordelijk moederschap naadloos overgaat in een verwoestende obsessie. Terwijl Elsa Valentin (Catherine Frot) haar zoontje Thomas zoekt in de drukte van een kinderfeestje wordt haar aandacht getrokken door Lola. Elsa raakt totaal van streek door de aanblik van het zesjarige meisje. Ze krijgt het gevoel, de intieme overtuiging dat Lola haar eigen dochtertje is. Elsa achterhaalt het adres van Claire (Sandrine Bonnaire), de moeder van Lola. Na het eerste contact lijken de twee vrouwen elkaar wel te mogen. Maar Elsa's voortdurende toenaderingspogingen tot Lola beginnen Claire al snel op de zenuwen te werken. Claire heeft schoon genoeg van de vreemde indringster als deze ook nog aandringt op een DNA-onderzoek. Het op ware feiten gebaseerde 'L'Empreinte de L'Ange' kenmerkt zich door het weergaloze acteren en een perfecte spanningsopbouw.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Le huitième jour; Jaco van Dormael, België; 1995, 118 min
De film gaat over een ongewone vriendschap, tussen Harry en George. Harry is een drukke zakenman, die problemen heeft met zijn vrouw en kinderen. George, een jongeman die lijdt aan het syndroom van Down, ontsnapt uit zijn tehuis en gaat op zoek naar zijn moeder. Harry moet eerst niks van hem weten, maar helpt hem zoeken. Uiteindelijk blijkt dat Georges moeder gestorven is. George weet dit al, maar ziet het niet in. Harry ontdekt dat hij nog veel kan leren van 'son copain George'.
(bron: nl.wikipedia.org) - Les heures heureuses; Martine Deyres, Frankrijk/België/Zwitserland, 2019, 77 min
In de psychiatrische inrichting Saint-Alban deden ze niet aan dwangbuizen, isoleercellen en andere beperkende maatregelen. Patiënten mochten vrij rondlopen, kregen ergotherapie, werkten op een nabijgelegen boerderij en gingen zelfs op excursie met hun begeleiders. Tijdens de Tweede Wereldoorlog bood het instituut ook onderdak aan (Joodse) vluchtelingen.
Deze fascinerende documentaire illustreert aan de hand van recent ontdekt archiefmateriaal door wie dit onconventionele beleid tussen 1936 en medio jaren zeventig werd uitgerold: de Spaanse arts Dr. Tosquelles, een door Franco onderdrukte communist, en zijn collega Lucien Bonaffé, beiden pioniers van de 'institutionele psychologie'. Zij legden de nadruk op sociale en culturele activiteiten die de patiënten op alle mogelijke manieren stimuleren. Een vruchtbare maar nu miskende aanpak, die bovendien een bron van inspiratie vormde voor surrealisten als Paul Éluard, de Art Brut-pionier Jean Dubuffet en de voorloper van de dekoloniseringsgedachte Frantz Fanon. - Les Invasions Barbares;
Denys Arcand, Canada/Frankrijk, 2003, 99 min
Aangrijpend, emotioneel én humoristisch ensemblestuk over een groep bevriende vijftigers die samenkomt op het sterfbed van een vriend. De Bourgondische geschiedenisprofessor Rémy is een intellectueel van in de vijftig en een groot rokkenjager. Nu is terminale kanker bij hem vastgesteld en moet hij in het reine komen met zijn ex-vrouw, z'n zoon die hij al jaren nog zelden spreekt, en vooral met zichzelf. Samen met z'n vrienden kijkt hij terug op de idealen waar hij en z'n generatie zich mee verbonden, en naar wat daarvan over is gebleven. (bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
Houtepen, R. (2004) Les Invasions Barbares: omzien zonder wrok en dan goed sterven; Filmbespreking in: Tijdschrift voor Gezondheidszorg & Ethiek (14) nr. 2 pp. 63 - 64 - Le Temps Qui Reste; François
Ozon, Frankrijk, 2005, 85 min
De dertigjarige Romain (Melvil Poupaud) is een talentvolle fotograaf die alles voor elkaar lijkt te hebben: een succesvolle carrière, een mooi appartement in Parijs en een leuke relatie. Wanneer hij tijdens een fotoreportage flauwvalt en onderzocht wordt in het ziekenhuis, blijkt hij een tumor te hebben. Zijn kansen op overleving zijn minimaal. Romain vertelt zijn naasten niets over zijn ziekte. Na een ruzie reist hij af naar zijn grootmoeder (Jeanne Moreau). Zij is de enige persoon die hij zijn geheim toevertrouwt: “want u staat net zo dicht bij de dood als ik”. Op de terugreis neemt hij een onverwacht aanbod aan van een serveerster (Valeria Bruni-Tedeschi) in een wegrestaurant. Het ingaan op dit aanbod helpt Romain om zijn naderende dood te accepteren. François Ozon (o.a 5x2 en Sous le Sable) laat op intieme en indringende wijze zien hoe iemand die midden in het leven staat, omgaat met zijn naderende dood.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - L'événement; Audrey Diwan, Frankrijk, 2021; 100 min
1963. Anna is een slimme studente die een mooie toekomst voor zich heeft. Maar de droom om een mooie carrière op te bouwen en zich van haar sociale afkomst los te wrikken, spat uiteen als ze onverwachts zwanger raakt. Terwijl haar eindexamens naderen, haar sociale leven begint te vervagen en haar buik in alarmerend tempo groeit, wordt Anna gedwongen de schaamte en pijn van een abortus onder ogen te zien. Zelfs als ze daarmee een gevangenisstraf riskeert, omdat de ingreep destijds nog verboden is in Frankrijk. ‘L’Evénement’ is de verfilming van de beroemde autobiografische roman ‘Het Voorval’ van de Franse schrijfster Annie Ernaux (1940).
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Life, animated; Roger Ross Williams, België - VS, 2016, 92 min
De ouders van de vrolijke, babbelgrage kleuter Owen Suskind staan in de jaren negentig voor een raadsel wanneer hun driejarige zoon ogenschijnlijk van het ene op het andere moment zijn spraakvermogen en fijne motoriek verliest. Autisme, luidt de uiteindelijke diagnose, en de specialisten voorspellen dat hij waarschijnlijk nooit meer zal kunnen praten. Dat lijkt jarenlang ook te kloppen, totdat Owen dankzij de door hem zo geliefde films als Aladdin en Bambi plotseling uit zijn schulp kruipt en vanuit het niets in volzinnen begint te praten. Via de animaties van Disney blijkt hij de wereld voor zichzelf begrijpelijk te hebben gemaakt, zonder dat iemand het in de gaten had. Regisseur Roger Ross Williams vertelt het inspirerende levensverhaal van Owen – inmiddels begin twintig en van plan om binnen korte tijd grotendeels zelfstandig te gaan wonen – met behulp van indrukwekkende beelden uit het familiearchief en een serie prachtige animaties, gebaseerd op Owens eigen tekeningen uit zijn jeugd. (bron: groningerforum.nl) - Links; Froukje Tan, Nederland, 2008, 80 min
Fijnzinnige, ingetogen tragikomedie met licht absurdistische trekjes over een man die de controle over zijn leven verliest. Hij raakt verstrikt in zijn eigen werkelijkheid. Een werkelijkheid die hij juist gecreëerd had om de wereld om zich heen te begrijpen. Dexters geregelde leven wordt verstoord wanneer er een meisje op zijn werk verschijnt dat sprekend lijkt op zijn vriendin Stella. Zijn leven raakt steeds verder ontregeld: hij wordt verdreven van zijn vertrouwde werkplek, Stella maakt het uit en zijn baas stuurt hem met onmiddellijke ingang met verlof. Als Dexter een aantal auto's heeft geramd, wordt hij gearresteerd door de politie en afgevoerd naar het ziekenhuis. Daar wordt duidelijk wat er met hem aan de hand is. Ondanks - of juist dankzij - zijn afwijking leert hij een andere kant van zichzelf kennen, die hem uiteindelijk in staat stelt contact te maken met zijn gevoelsleven. Inspiratiebron voor Froukje Tan was Oliver Sacks' beroemde boek The Man Who Mistook His Wife for a Hat , waarin hij over zijn patiënten schrijft die op een bijzondere manier ‘uitval’ hebben in een gebied van hun hersenen. Tan wilde het verhaal vertellen van een man met een ongewone kijk op het leven: ‘Ik wilde geen realistische film maken over een handicap, maar over hoe iemand zich moet zien te handhaven in een voor hem onbegrijpelijke wereld. Juist omdat niemand kan zien, behalve degene die eraan lijdt, hoe het is om in een vervormde wereld te leven, gaf dit me de vrijheid een eigen realiteit te creëren. De film gaat voor mij dan ook over hoe wij de werkelijkheid waarnemen, en hoe subjectief dat is.’ Links is een fijnzinnige, ingetogen tragikomedie waarin de werkelijkheid een beetje is gekanteld, maar nooit helemaal. (JJ) (bron: www.filmfestivalrotterdam.com)
- Magnolia; Paul Thoma Anderson, VS,
1999, 190 min
Caleidoscopisch verhaal over een dag uit het leven van een tiental bewoners van Los Angeles. Onder hen een stervende televisieproducent, zijn volwassen zoon, zijn jonge vrouw, een eenzame politieagent die niet tegen schuttingwoorden kan en een man die als jongetje een beroemde quizkandidaat was. De film toont steeds meer van de verschillende, met elkaar verweven levensverhalen, waarin lot en toeval een grote rol spelen. Het is een realistische, maar soms raadselachtige film. Vooral de stortregen van kikkers die één van de hoogtepunten vormt, heeft bioscoopbezoekers en filmcritici met stomheid geslagen.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Maite was hier; Boudewijn Koole, Nederland,
2009, 40 min
Maite is een meisje van 14 jaar en ligt in het ziekenhuis met een terminale ziekte. Haar moeder wil het niet onder ogen zien en Maite zelf laat haar angsten niet blijken. Met rollend infuus dwaalt ze ‘s nachts door het ziekenhuis en bezoekt slapende patiënten. Overdag fungeert haar vriendin Pien als lijn met de buitenwereld waarin alles nog te ontdekken valt over liefde en seks. - Mapping Stem Cell Research, Maria Finitzo, VS; 2007; video 60 min.
Stamcelonderzoek is een van de meest controversiële wetenschapstakken van dit moment. Er zijn veelbelovende doorbraken gemaakt, maar de weg naar een werkelijke medische toepassing is nog lang. Tegelijkertijd werpen zich met name religieuze groeperingen op, die fel tegen stamcelonderzoek en het gebruik van embryo's zijn. In de Verenigde Staten is ook de president fel tegenstander. Hiertegenover staan wetenschappers en idealisten die overtuigd zijn van de morele en wetenschappelijke juistheid ervan. De wereld van neuroloog Jack Kessler uit Chicago veranderde volkomen toen de ruggengraat van zijn oogappel Alison bij een skiongeluk beschadigd raakte. Sindsdien zit zijn dochter in een rolstoel. Kessler stortte zich vervolgens volledig op stamcelonderzoek. Medische afstand is hem vreemd, zijn obsessie is de genezing van zijn dochter en andere patiënten. Terra Incognita: The Promise and Perils of Stem Cell Research stelt zijn niet aflatende strijd voor het onderzoek en de maatschappelijke aanvaarding ervan tegenover een nuchter ingestelde dochter, de realiteit van het ingewikkelde onderzoek in zijn laboratorium, het leed van andere patiënten en enkele tegenstanders. Kesslers woede over de onwetendheid van politici over de biologie van stamcellen en zijn persoonlijke kruistocht krijgen daarnaast een verdieping door anekdotes over zijn opvoeding en achtergrond.
(bron: www.idfa.nl) - Mar
Adentro (The Sea Inside); Alejandro Amenábar, Spanje,
2004, 122 min
Ramón (Javier Bardem) ligt al dertig jaar verlamd in bed en wordt verzorgd door zijn familie. Zijn slaapkamerraam is zijn venster op de wereld en kijkt uit over de zee. Dezelfde zee waar hij tijdens zijn jeugd een vreselijk ongeluk kreeg. Ramóns wereld wordt op zijn kop gezet door de komst van twee vrouwen: Julia, de advocate die hem helpt in de juridische strijd om zijn leven te beëindigen, en Rosa, een vrouw die hem wil overtuigen dat het leven onder alle omstandigheden de moeite waard blijft. Ramóns persoonlijkheid zet beide vrouwen aan het denken en zij beginnen vraagtekens te plaatsen bij de principes die ze hun hele leven al aanhangen. Ramón weet dat alleen de vrouw die echt van hem houdt ook degene zal zijn die hem zal helpen zijn laatste reis te maken. Alejandro Amenábar werd bekend met films als Tesis en Abre Los Ojos. Met Mar Adentro won hij de Oscar voor beste buitenlandse film.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Me and Earl and the dying girl; Alfonso Gomez-Rejon; VS,
2015, 104 min
Greg Gaines is een student die zijn laatste jaar op de middelbare school zo anoniem mogelijk wil doorbrengen. Hij vermijd sociaal contact en brengt het grootste deel van zijn tijd door met zijn beste vriend Earl. Samen maken ze maffe versies van filmklassiekers. Greg’s moeder verplicht hem bevriend te worden met Rachel die leukemie heeft. Tegen zijn zin geeft hij toe aan de wens van zijn moeder en tot hun verbazing klikt het goed tussen beiden en worden de twee onafscheidelijke vrienden. Wanneer Rachel zieker wordt, zal de wereld voor Greg nooit meer dezelfde zijn.
(bron: filmvandaag.nl) - Mon fils a moi; Martial Fougeron, Frankrijk,
2006, 85 min
Mooi ingehouden debuut over de jonge jongen Julien die probeert los te breken uit de verstikkende greep van zijn moeder. De zachtaardige Julien groeit op in relatieve harmonie. Zijn vader heeft het druk met zijn carrière maar zijn moeder en zus compenseren het gemis. Wanneer Julien langzaam een puber wordt, beginnen de verhoudingen scheef te groeien. Op school en bij oma heeft hij een hippe coupe, thuis draagt hij een keurige scheiding en danst met zijn moeder op ouderwetse muziek. Zij kan niet accepteren dat Juliens leven zich steeds meer buiten de deur afspeelt en dat hij zelfs een vriendinnetje blijkt te hebben. Onder het ontwijkende oog van haar afwezige man, doet zij meer en meer haar best om het leven van haar jongste volledig onder controle te krijgen. Met desastreuze gevolgen. Nathalie Baye zet op prachtige wijze de doorgeschoten moeder neer in deze bijzonder mooie, ontroerende film.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Mother; Kristof Bilsen, België, 2019, 82 min
In de Thaise stad Chiang Mai bestaat een uniek verzorgingstehuis voor Europeanen met Alzheimer. De bewoners worden er door Thaise verzorgers intensief en liefdevol begeleid in de laatste fase van hun leven.
In Mother volgt regisseur Kristof Bilsen de Thaise Pomm, die zich ontfermt over de Zwitserse Elisabeth. Elisabeth en Pomm hebben een nauwe band. Pomm leeft noodgedwongen ver weg van haar drie kinderen om financieel voor hen te kunnen zorgen en dat weegt zwaar op haar gemoed. ’s Nachts vertrouwt ze Elisabeth haar angsten toe. Ondertussen besluit ook een familie in Zwitserland om de zorg voor hun moeder Maya, een jonge vrouw met Alzheimer, over te laten aan Pomm.
De film daagt ons uit om na te denken over wat de rol van een moeder is, stelt in vraag wat we aan onze kinderen en onze moeders verschuldigd zijn, en werpt een diepgaande blik op hoe we de meest pijnlijke dilemma’s van het leven met waardigheid het hoofd kunnen bieden. Het brengt ook een verrassend beeld van een verzorgingstehuis dat onze kennis over mantelzorg en zorg voor zieken in een ander daglicht stelt. - Murderball; Henry Alex Rubin & Dana Shapiro, USA,
2004, 85 min
De jongens uit het Amerikaanse rolstoelrugbyteam hebben veel pech gehad. De één kreeg een auto-ongeluk, de ander werd neergeschoten en weer een ander werd geveld door een bacterie. Maar op medelijden zitten ze niet te wachten. Ze beschouwen zichzelf als winnaars: ze zijn sterk, sportief, zien veel van de wereld en weten de mooiste meisjes te versieren. Het zijn ruige vechters die op hoog niveau sport beoefenen. Murderball toont het persoonlijke leven van enkele spelers en hun coach, vol emotionele aanvaringen. De makers weten de opwinding van de sport over te brengen door spectaculaire wedstrijdfragmenten te filmen vanuit rolstoelhoogte. Maar de film gaat over meer dan sport. Hij gaat over hoe het is om als jongen in een ziekenhuisbed wakker te worden en te horen te krijgen dat je nooit meer zult kunnen lopen. Sport is dan een belangrijk middel om zelfvertrouwen en levenslust te herwinnen.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Mijn grote broer; Mercedes Stalenhoef, Nederland, 2023, 107 min.
De 19-jarige Gijs probeert samen met zijn ouders de onverwachtse zelfdoding van zijn oudere broer Arie een plek te geven en langzaam maar zeker de draad van het ‘normale’ bestaan weer op te pakken.
Eind 2019 maakt Arie op 22-jarige leeftijd een einde aan zijn leven. Niemand zag het aankomen, zelfs zijn jongere broer Gijs en ouders niet. Een onwezenlijke en verwarrende tijd breekt aan voor het gezin, waarin ze proberen te begrijpen wat Arie heeft gedreven tot zijn dood. Hebben ze signalen gemist? Hoe kon er een kant van Arie zijn die zij helemaal niet kenden? En waarom heeft hij zijn duistere gedachten niet aan hen toevertrouwd?
Al opkrabbelend uit het diepe dal van het rouwproces, ontdekt Gijs samen met zijn ouders steeds meer over de mentale gesteldheid van zijn broer en de zware gevoelens waar hij al enige tijd mee worstelde. De film biedt een zeer intieme kijk op het leven van de achtergebleven gezinsleden, die vol verwarring, verdriet, maar ook humor en hoop hun leven weer proberen op te pakken.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - My beautiful broken brain; Sophie Robinson, Lotje Sodderland, Engeland,
2014, 88 min;
“Als ik geconfronteerd word met de vraag: wie ben ik? – Iemand met veel vrienden, hele harde werker, liefhebber van lezen. Wat als alle tekenen daarvan worden weggenomen? Wat maakt dat van mij?” De 34-jarige Lotje Sodderland bevond zich in de bloei van haar leven toen het noodlot toesloeg. Terwijl ze ‘s nachts alleen in bed lag, werd ze getroffen door een beroerte. Aan het einde van de zware ziekenhuisperiode richt Lotje de camera op zichzelf en spreekt ze moeizaam: “Ik leef. Erg slecht in schrijven. Maar ik ben niet dood. Dat is een begin”. Geobsedeerd door opnemen en vastleggen om maar niet te vergeten, laat Lotje de filmmaker toe, met wie ze haar zintuiglijke waarnemingen en totaal veranderde belevingswereld in beeld en geluid probeert te vangen. Een wereld waarin het alledaagse leven haar aanvliegt en de meest absurde dromen vertrouwd en realistisch aanvoelen. De levenslustige vrouw wordt gevolgd tijdens haar intensieve revalidatieproces waarin deelname aan een wetenschappelijk experiment de taalgebieden in haar hersenen moet helpen herstellen. Interviews met haar broer, moeder en beste vriendin onderstrepen Lotje’s humor, positiviteit en veerkracht.
(bron: IDFA) - My life without me; Isabel Coixet, Spanje, Canada,
2003, 106 min; gebaseerd op het boek: Kincaid, N.; Pretending the bed is a raft
Ann is 23 en heeft twee dochters. Haar man en ouders staan op een negatieve manier in het leven wat ook haar eigen leven beïnvloedt. Haar leven komt op zijn kop te staan wanneer ze te horen krijgt dat ze nog amper twee maanden te leven heeft. Ann besluit haar ziekte geheim te houden. Ze stelt een lijst op van "dingen die ik wil doen voordat ik dood ga". Daarop staat bijvoorbeeld dat ze voor iedere verjaardag van de kinderen tot hun 18e een boodschap wil inspreken op een memorecorder, ze wil kunstnagels proberen en een ander kapsel. Ook wil ze nog een keer met een andere man naar bed, want ze is alleen met haar eigen man naar bed geweest en je moet dat toch een keer beleven! Onverwacht ontdekt Ann een levensvreugde die haar ertoe brengt de laatste periode van haar leven door te brengen met een intensiteit die zij tot dan toe niet kende.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - My name is Khan; Karan Johar, Bollywood,
2010, 162 min
Rizwan Khan is een moslim uit Mumbai. Hij lijdt aan het Asperger syndroom (een pervasieve ontwikkelingsstoornis). Hij trouwt met de Hindoestaanse alleenstaande moeder Mandira, in San Francisco. Na de aanslag van 9/11 werd Rizwan opgepakt door de autoriteiten wegens verdacht gedrag. Dit kwam echter door zijn stoornis. Tijdens zijn arrestatie ontmoette hij de therapeute Radha, die hem hielp om te gaan met de situatie waarin hij verkeerde. Nu begint Rizwan een reis naar de Verenigde Staten, om President Obama te ontmoeten. Hij hoopt op deze manier zijn naam te kunnen zuiveren.
- My sister's keeper; Nick Cassavetes, USA,
2009, 109 min
Aangrijpend drama over de 13-jarige Anna Fitzgerald die op de wereld is gezet om het juiste beenmerg te leveren aan haar zieke zus. Kate en Anna hebben een band die hechter is dan die van de meeste zusjes: hoewel Kate ouder is, is ze afhankelijk van haar 13-jarige zusje. Anne heeft al talloze operaties, transfusies, en injecties ondergaan om haar zus te helpen om tegen leukemie te vechten. Anna is geboren als donor voor haar zus. Maar nu ze ouder begint te worden, vraagt ze zich steeds vaker af hoe haar leven eruit zou hebben gezien, als ze niet altijd had vastgezeten aan haar zus. Daarom neemt ze een beslissing, die op welke leeftijd dan ook een veel te zware last is: ze klaagt haar ouders aan over de rechten van haar eigen lichaam. Nick Cassavetes ('The Notebook') verfilmde op emotionele wijze de roman van Jodi Picoult vol ethische dilemma's met krachtige rollen van Cameron Diaz en Abigail Breslin.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
- Niet zonder jou; P. Lataster en P. Lataster - Czisch, Nederland,
2010, 84 min
Het leven van de 82-jarige Ger Lataster en zijn vrouw Hermine van Hall begint steeds meer barsten te vertonen. Het kunstenaarsechtpaar woont en werkt nog steeds in hun eigen huis in Amsterdam, maar er komt dagelijks hulp over de vloer om dat mogelijk te maken. De dementie van Hermine, die kanker heeft, en de doofheid van Ger leiden voortdurend tot misverstanden en grotere ongemakken.
Het wordt allemaal genadeloos vastgelegd door de camera van Peter Lataster, hun zoon. Samen met zijn vrouw Petra Lataster - Czisch makte hij een indringend verslag van het laatste jaar waarin zijn ouders nog samenleefden. Hij toont hun overduidelijke liefde, die na 65 jaar huwelijk onverbrekelijk is. Maar ook het gekibbel en de wanhoop. Ger gaat nog elke dag naar de zolder om aan zijn schilderijen te werken. Hermine is onverminderd kritisch; net als vroeger levert ze commentaar op ieder detail van zijn werk. Ze drinken samen koffie en jenever, al gaat dat nu gepaard met ruzie en raken de kopjes telkens zoek.
De kanker van Hermine is ongeneeslijk, en haar pijn neemt toe. Ook Ger kampt met allerlei kwalen. 'Verdomme. Iedere keer als ik een slok van iets neem, moet ik plassen,' moppert hij. Maar het is niet alleen maar kommer en kwel. Er wordt ook gelachen bij de Latasters, en er is zorg en liefde in overvloed. Het is knap hoe de documentairemakers precies de juiste toon weten te treffen; hun film is intiem zonder voyeuristisch te zijn, en aangrijpend zonder sentimentaliteit. Tot het bittere eind filmen de Latasters door, ongeflatteerd maar integer.
Niet zoder jou is een prachtige, schrijnende liefdesverklaring aan het leven en een bitterzoete beschouwing op de dood. Kunst biedt troost, maar niet altijd. Er zijn nu eenmaal dingen, 'daar kan geen mens tegenop schilderen'. (bron: P. Kleijer in de Volkskrant d.d. 20110113)
- Open
Hearts; Susanne Bier, Denemarken,
2002, 114 min
Joachim en Cecilie vormen een gelukig paar dat op het punt staat om te gaan trouwen. Hun plannen vallen echter in duigen wanneer Joachim door een auto wordt aangereden en ernstig gewond raakt. De inzittenden van de auto, Marie en haar dochter, voelen zich beide schuldig aan het voorval. Joachims situatie is zeer ernstig, waardoor de relatie tussen hem en Cecilie onder druk komt te staan. Na verloop van tijd besluit Joachim zelfs dat hij Cecilie niet meer wil zien om haar geen uitzichtloze toekomst te bieden. Niels, de echtgenoot van Marie, is arts in het ziekenhuis waar Joachim terechtkomt en probeert Cecilie, op aandringen van zijn vrouw, te ondersteunen. Dat opvangen van Niels begint heel onschuldig, maar de groeiende aantrekkingskracht tussen hem en Cecilie dwingt hen beide tot het nemen van beslissingen.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
- Patch Adams; Thom Shadyac, VS;, 1998
De film vertelt het waargebeurde verhaal van de dokter Patch Adams (Robin Williams), die al vroeg tot het inzicht komt dat de benadering van patiënten in de reguliere gezondheidszorg tekortschiet. Zijn onorthodoxe methoden maken hem impopulair bij het medische establishment maar zijn patiënten waarderen zijn werk echter erg, waardoor hij zeer geliefd is. Patch Adams geldt als de bedenker van de Cliniclowns.
(bron: http://www.ru.nl/soeterbeeckprogramma/) - Pauline
& Paulette; Lieven Debrauwer, België, 2001, 80
min
Pauline & Paulette is een kleurrijke, ontroerende en subtiele film over de vriendschap tussen twee zussen die plotseling gedwongen worden om samen te wonen. Pauline is een 'klein meisje' van 66 jaar oud. Ze kan niet goed lezen, schrijven en spreken en wordt verzorgd door haar zus Martha. Als deze overlijdt staan de twee jongere zussen Paulette en Cecile voor een moeilijke beslissing: wat te doen met Pauline? Martha heeft in haar testament laten opnemen dat ze haar fortuin alleen nalaat aan haar zussen als Paulette of Cecile de zorg voor Pauline op zich neemt. Als de zussen besluiten Pauline naar een instelling te brengen, vissen ze achter het net. Gedreven door het geld dat binnen handbereik ligt neemt Paulette de zorg voor haar zwakbegaafde zus op zich. Wat ze niet verwacht gebeurt: er ontstaat een bijzondere band tussen de twee.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Plan 75; Hayakawa Chie, Japan, 2022, 113 min.
Het regeringsprogramma Plan 75 stimuleert ouderen in Japan om vrijwillig euthanasie te plegen om een verouderde samenleving te verjongen.
In de nabije toekomst is er een enorme vergrijzing aan de gang in Japan. Om aan deze ontwikkeling het hoofd te bieden, voert de Japanse overheid het programma Plan 75 in waarin ze burgers die ouder dan 75 jaar zijn de financiële en logistieke ondersteuning biedt bij hun wens voor euthanasie. Centraal staat Michi, een oudere vrouw van 78 jaar die niet zelfstandig kan wonen, Hiromu, een twintiger die heel pragmatisch ouderen moet overtuigen om te kiezen voor Plan 75, en Maria, een jonge Filipijnse verzorger. Zij komen voor indringende keuzes te staan op het vlak van leven en dood. ‘Plan 75’ is een aanklacht tegen een wereld die mensen als wegwerpartikel ziet, maar tegelijkertijd een emotionele speelfilm die reflecteert op leven en dood en oproept tot zorg voor oudere mensen.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Planta 4a; Antonio Mercero, Spanje, 2003, 100 min
- Plus que jamais; Emily Atef, Frankrijk, Duitsland, Luxemburg, Noorwegen, 2022, 123 min
Ontroerend drama met Vicky Krieps als ongeneeslijk zieke vrouw die op haar eigen voorwaarden afscheid wil nemen.
De jonge Hélène lijdt aan longfibrose, een progressieve ziekte die stukje bij beetje de toegang van zuurstof tot de longen blokkeert. Terwijl zij de hoop op genezing heeft opgegeven en zich steeds meer terugtrekt, is haar echtgenoot Mathieu ervan overtuigd dat een longtransplantatie het tij kan keren. Ondertussen correspondeert Hélène met een Noorse patiënt, wiens blog ze op internet vond. In een opwelling pakt ze de trein naar het hoge noorden om de man te ontmoeten en met haar lot in het reine te komen. ‘Plus Que Jamais’ neemt de kijker mee op een emotionele reis, die dankzij de schitterende panorama's van het Noorse landschap ook visueel imponeert.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Poetry; Lee Chang-dong, Zuid-Korea;, 2011
Poetry begint met twee gebeurtenissen die nauwelijks dichterlijke gevoelens oproepen. Een jong meisje pleegt zelfmoord na door medescholieren te zijn verkracht. En de 66-jarige Mija (Yoon Jeong-hee) hoort bij de dokter dat haar vergeetachtigheid het gevolg is van beginnende Altzheimer.
Beide gebeurtenissen houden verband, want Mija’s kleinzoon is betrokken bij die groepsverkrachting. De ouders van de andere leerlingen proberen politievervolging te voorkomen door met de ouders van het meisje een schadevergoeding overeen te komen. Mija zit bij de gesprekken, maar is met haar gedachten ergens anders.
Mija heeft zich net opgegeven voor een poëziecursus en probeert een echt gedicht te schrijven. Het is een laatste poging om vast te houden aan de wereld om haar heen. Maar wanneer ze naar het platteland reist om de moeder van het verkrachte meisje om vergeving te smeken, laat ze zich meeslepen door de schoonheid van de omgeving en vergeet waarvoor ze kwam.
Poetry is het portret van een bijzondere vrouw. Mija heeft, naast de zorgen over haar kleinzoon en haar eigen gezondheidproblemen, ook nog de zorg op zich genomen van een dementerende en lastige oude man. Toch behoudt zij haar bijna Koninklijke waardigheid.
Poetry is wat de titel belooft: onroerend en mooi dankzij fraai camerawerk, een bijzonder verhaal en een regisseur die zijn actrice zichtbaar liefheeft. Het gedicht dat Mija uiteindelijk schrijft, voorat ze zich definitief laat wegdrijven in haar Altzheimer, is er een dat je zou willen onthouden.
(bron: http://www.nu.nl) - Porselein; Jenneke Boeijink, Nederland, 2019, 90 min
Het lijkt van de buitenkant perfect, het leven van Anna, Paul en hun zoontje Thomas. Paul heeft een goedbetalende, veeleisende baan, Anna heeft thuis haar atelier waar ze met porselein werkt en Thomas is een engelachtige verschijning. Ze hebben geld, vrienden en elkaar. Maar wanneer Thomas op school een vriendje bijt, begint het prachtig glanzende oppervlakte voor het eerst barsten te vertonen.
Het is het begin van een lange, frustrerende zoektocht naar de oorzaak van de agressie van hun zoontje. Daarbij worden ieders zorgvuldig verborgen gehouden gebreken genadeloos blootgelegd en maken de ouders wanhopige sprongen – ze roepen zelfs de hulp in van een bijna volslagen onbekende.
Jenneke Boeijinks speelfilmdebuut bouwt de spanning vanaf het begin zorgvuldig op, vanaf het allereerste moment waarop de camera van hoog boven de Rotterdamse woontorens langzaam inzoomt op het huis van het gezin. Het psychologische drama, gedragen door actrice Laura de Boer, de Vlaamse Tom Vermeir en de piepjonge Neathan van der Gronden, laat zien hoe fragiel geluk is.
Geen titels
- Requiem; Hans-Christian Schmid, Duitsland, 2006, 93 min.
Requiem vertelt het waargebeurde verhaal van een jonge vrouw, die heen en weer geslingerd wordt tussen familie, geloof en ziekte. Michaela Klingler (Sandra Hüller) groeit op in een dorpje in het zuiden van Duitsland, in een diep religieus gezin. Ondanks haar zware epilepsie snakt zij ernaar het ouderlijk huis te verlaten en te gaan studeren. Maar op de universiteit heersen anno jaren zeventig andere normen dan thuis. Door haar kennismaking met de nieuwe moraal onder jongeren, haar vriendschap met Hanna en haar ontluikende liefde voor Stefan gaat Michaela twijfelen aan haar geloof in God, haar familie en zichzelf. Haar epileptische aanvallen worden heftiger. Michaela zoekt hulp bij een priester, die haar ervan overtuigt dat zij bezeten is. Hoewel Stefan en Hanna haar op het hart drukken professionele hulp te zoeken, slagen ze er niet in door Michaela's religieuze en morele overtuigingen heen te komen.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
- Safe;
Todd Haynes, VS, 1995,
112 min
In een welvarende stad wordt een jonge huisvrouw ziek en lijkt geen enkele behandeling effect te hebben. Carol White (Julianne Moore) leidt een rustig leven als huisvrouw in een chique wijk van Los Angeles. Op een dag wordt ze overvallen door een geheimzinnige ziekte. Het lijkt dat ze allergisch is geworden voor bijna alles in haar omgeving, van waspoeder tot schoonmaakmiddel. Ze raakt in een diepe depressie, maar niemand weet een diagnose stellen. Als Carol zich niet meer veilig voelt in haar eigen omgeving, zoekt ze haar heil in een buiten de stad gelegen therapeutisch centrum, dat wordt geleid door een new age goeroe. In haar smetvrije isolement sluit Carol zich steeds meer af van haar omgeving en wordt onbereikbaar voor haar man en kind. Todd Haynes (o.a. Far From Heaven en Velvet Goldmine) geeft in deze stijlvol gedraaide film een raak en bitter portret van de Amerikaanse samenleving.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Samia;
Philippe Faucon, Frankrijk, 2001,
80 min
Samia is een koppige puber die zich probeert te ontworstelen aan de strakke regels van het Algerijnse immigrantenmilieu in Marseille. Haar oudere broer Yacine moet de eer van zijn zuster bewaken, maar Samia eist een plek voor zichzelf op: ze wil het leven leiden van een gewoon Frans meisje. Wanneer ze op een avond uitgaat met vriendinnen en een flirt heeft met een Franse jongen, komt Yacine hier achter. Om aan alle insinuaties van buren en bekenden een eind te maken stuurt haar moeder Samia naar een gynaecoloog om haar maagdenvliezen te laten controleren. Eenmaal bij de gynaecoloog weigert Samia zich te laten onderzoeken. Ze is vastbesloten niemand over haar leven te laten beslissen. Regisseur Philippe Faucon schetst in realistische stijl een herkenbaar portret van de botsing tussen twee culturen.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Simon;
Eddy Terstall, Nederland, 2004,
100 min
Ware vriendschap is onverwoestbaar. Dat is het uitgangspunt van Simon, een ontroerend en humoristisch verhaal van Eddy Terstall die eerder o.a. Hufters en Hofdames maakte. In 1988 wordt de schuchtere homofiele student Camiel (Marcel Hensema) aangereden door Simon in zijn jeep. Simon (Cees Geel) is een stoere vrije jongen, een oer-hetero met een klein hartje. Hij brengt Camiel naar de eerste hulp en een onwaarschijnlijke vriendschap ontstaat. Simon neemt Camiel zelfs mee op vakantie naar Thailand. Hier wordt hun vriendschap echter ernstig op de proef gesteld, waarna de twee elkaar uit het oog verliezen. Veertien jaar later lopen ze elkaar opnieuw tegen het lijf. Simon is inmiddels ernstig ziek, maar doet daar opvallend luchtig over. Camiel raakt opnieuw door hem gefascineerd. Met name de kracht en humor die Simon in deze moeilijke periode laat zien, maken op hem een onuitwisbare indruk.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Somewhere;
Sofia Coppola, VS, 2010,
97 min
Film van Sofia Coppola waarin een aan lager wal geraakte acteur een hernieuwde band opbouwt met zijn dochter. Johnny Marco (Stephen Dorff) is een gescheiden Amerikaanse acteur die een luxueus leventje leidt in Hollywood. Hij brengt zijn dagen door in een waas van drank, drugs, snelle auto's, mooie vrouwen en kruiperige fans. In deze artificiële wereld heeft hij elke notie van de realiteit verloren. Tot hij onverwachts bezoek krijgt van zijn elfjarige dochter Cleo (Elle Fanning), met wie hij tot dan toe veel te weinig contact heeft gehad. Door deze ontmoeting wordt hij gedwongen om zijn huidige levenswijze ter discussie te stellen en een andere richting in te slaan. Maar welke? In 'Somewhere' biedt Sofia Coppola de kijker een gevat en ontroerend inkijkje in de ziel van een man die zichzelf opnieuw moet uitvinden.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Spider; David
Cronenberg, Canada/GB, 2002, 98 min
Spider speelt zich af in het Londen van de zestiger én tachtiger jaren. Een gevoelig jongetje, Spider (Bradeley Hall) ziet hoe zijn harmonieuze gezinsleven wordt verstoord als zijn vader een relatie aangaat met een prostituee. Verbolgen over de verstoring in zijn gezinnetje broedt Spider op een waanzinnig plan dat hij ook ten uitvoer brengt. Twintig jaar later wordt Spider (Ralph Fiennes) vrijgelaten uit een psychiatrische instelling. Hij keert terug naar Londen en ontdekt dat zijn geboortehuis een groezelig pension is geworden. Hier besluit Spider heden en verleden te reconstrueren en uit te vinden wat er precies mis ging in zijn jeugd. David Cronenberg (The Fly, Naked Lunch) speelt een intrigerend spel met de kijker. Naarmate de werkelijkheid uit Spiders verleden vorm krijgt, groeit ook het besef dat het verleden alleen maar is wat het lijkt in de geest van iemand die zijn greep op de werkelijkheid verloren heeft.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Sprakeloos; Hilde van Mieghem, België, 2017, 105 min
Het leven van de succesvolle schrijver Jan Meerman wordt ondersteboven gekeerd wanneer zijn moeder onverwachts een beroerte krijgt. Zijn flamboyante en levendige moeder verliest haar spraakvermogen. Haar spraak wordt herleid tot jammerlijke kreten en brabbeltaal.
Jan worstelt in deze moeilijke periode met de deadline van zijn nieuwe roman. De confrontatie die Jan moet aangaan met zijn moeder dwingen hem om alles in vraag te stellen, ook zijn literaire prioriteiten. - Still mine; Michael McGowan, Canada, 2013, 100 min
Waargebeurd verhaal over een 89-jarige man die een nieuw huis voor zijn vrouw wil bouwen zodat hij voor haar kan blijven zorgen. Craig en Irene zijn ruim zestig jaar getrouwd. Ze wonen nog steeds in hetzelfde huis aan de kust van Canada. De laatste jaren wordt dat wat lastiger, omdat Irene tekenen van Alzheimer begint te vertonen. Het zal niet lang meer duren voordat ze hier niet meer kunnen wonen. Ondanks protesten van hun kinderen besluit Craig een nieuw huis te bouwen, zodat Irene het makkelijker krijgt en hij voor haar kan blijven zorgen. Maar de tijden zijn veranderd. Craig heeft geen rekening gehouden met de gemeente die weigert vergunningen te verstrekken vanwege het ontbreken van plannen en het gebruik van eigen gekapt hout. Als Irene plotseling opgenomen wordt, neemt Craig een drastisch besluit. ‘Still Mine’ vertelt een hartverwarmend verhaal over de veerkracht van ouderdom.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Still walking; Hirokazu ore-eda, Japan, 2008, 114 min
Ontroerend en subtiel drama over een familie die elke zomer bij elkaar komt om de overleden oudste zoon van het gezin te herdenken. Een volwassen zoon en dochter zoeken op een warme zomerdag hun oude vader en moeder op. Tijdens de klassieke familiereünie herdenken zij de tragische dood van hun oudste broer. Die verdronk jaren geleden nadat hij een kind had gered uit de zee. De vader van het gezin heeft zich nooit over de dood van zijn zoon heen kunnen zetten en heeft in het verleden te weinig oog gehad voor zijn dochter en andere zoon. In het ouderlijk huis blijkt al snel dat de gezinsleden niet meer dezelfde zijn als vroeger. Hoewel liefde de familierelaties in stand blijft houden, broeden er donkere gevoelens onder de oppervlakte. Met de juiste balans tussen humor en weemoed weet Hirokazu ('After Life') een film neer te zetten, die zowel de waarde van familiebanden als de keerzijde ervan portretteert.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
- TBS, Pieter Kuijpers, Nederland; 2008
Zinderende thriller met Theo Maassen in de rol van de wanhopige Johan, een veroordeelde moordenaar die ontsnapt is uit een tbs-kliniek. Johan is veroordeeld voor de moord op zijn vader en zusje en is terechtgekomen in een tbs-kliniek. Maar hij is onschuldig, zo beweert hij. De enige die dat kan bewijzen is zijn verdwenen moeder. Zijn situatie wordt meer en meer uitzichtloos wanneer Johan wordt overgeplaatst naar de longstay-afdeling. Op een dag slaan de stoppen door en vlucht hij in een wanhoopspoging om zijn onschuld te bewijzen. Vrijwel direct is de politie hem op het spoor. Daarom gijzelt hij het 13-jarig meisje Tessa (Lisa Smit) met wie hij op zoek gaat naar zijn moeder. Pieter Kuijpers (o.a. Van God Los) concentreert zich op Johans innerlijke conflicten. Het ambigue hoofdpersonage, schitterend intens vertolkt door cabaretier Theo Maassen, weet hierdoor bij de kijker zelfs sympathie op te wekken.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - The care factory (de zorgfabriek); Kim Brand
Nederland, 2009, 16 min
Deze korte documentaire laat een dag zien in een verzorgingstehuis, waar bureaucratie en efficiency steeds meer de dienst uitmaken. De titel The Care Factory is niet overdreven: de verpleegsters lopen rond met een chipcard en moeten voortdurend de klok in de gaten houden. Ook mogen ze geen andere zorgen bieden dan de betreffende 'klant' in zijn 'arrangement' heeft. Een manager controleert streng of de eisen wel worden nageleefd en strooit met onbegrijpelijke afkortingen uit het jargon van de geprivatiseerde zorgsector. Deze bedrijfsmatige aanpak lijkt moeilijk verenigbaar met de aard van het sociale werk en de drijfveren van de verpleegsters: mensen helpen, op een menselijke wijze. De documentaire velt geen oordeel over de situatie, maar toont zuiver registrerend het verstilde leven van de ouderen en de drukke vergaderingen achter de schermen van de 'zorgfabriek'. We horen het piepen van de chipcards, we zien hoe de worteltjes in de gaarkeuken op een bord worden gekwakt. En terwijl de verpleegsters stoeien met het computersysteem, luisteren de ouderen naar een liedje van weleer. Zo toont de film het contrast tussen nieuwe technieken en oude mensen.
(bron: IDFA 2010 - The diving bell and the butterfly (Le scaphandre et le papillon), Julian Schnabel, Frankrijk; 2007
Een autobiografische film over iemand die volledig verlamd is door een beroerte. Julian Schnabels The diving bell and the butterfly doet een ziekte-van-de-weekdrama vermoeden, maar de film is een magnifieke verbeelding van psychisch isolement. (...), een aangrijpende film over het noodlot, maar ook een geweldige hommage aan menselijke geestkracht.
(bron: www.parool.nl) - The existence, Marcin Koszalka, Polen; 2007
Poolse film waarin een jonge filmmaker samen met de bekende Poolse acteur Jerzy Nowak, het taboe van de dood en terbeschikkingstelling van een lichaam voor de wetenschap doorbreken. Humane en filosofische documentaire die diep raakt. Al is de dood regelmatig aanwezig in speelfilms, het onderwerp blijft zowel in documentaires als in het leven vaak taboe. De jonge Poolse documentairemaker Marcin Koszalka besloot daar iets aan te doen kreeg daarbij hulp van de beroemde toneelspeler Jerzy Nowak uit Krakau, die over de tachtig is, maar nog altijd een actief leven leidt. De samenwerking leidde tot een boeiende en ontroerende film, die het privéleven en de existentiële beslissingen volgt van de befaamde acteur. Voordat de acteur besluit zijn lichaam na zijn dood beschikbaar te stellen aan de wetenschap, wil hij uitzoeken wat dat in de praktijk betekent. Daarbij wordt zowel de acteur als de regisseur geconfronteerd met de ethische en filosofische realiteit van de dood. Dit resulteert in een prachtige samenwerking, waarbij ook het publiek gaandeweg betrokken raakt bij de onuitgesproken dilemma's. Het trage camerawerk en de weloverwogen shots en montage resulteren in een onvergetelijke film, die in een diep religieus land als Polen veel discussie heeft losgemaakt. Maar het thema, de vraag wat er gebeurt of zou moeten gebeuren met een lichaam na het overlijden, is universeel. (LC)
(bron: www.filmfestivalrotterdam.com) - The Event;
Thom Fitzgerald, Canada - Verenigde Staten, 2003, 114 min
Detective en sociaal drama gemixt. De vrouwelijke officier van justitie Nick Di Vivo (Parker Posey) gaat op zoek naar de achtergrond van de vele zelfmoorden die de laatste tijd in New York plaatsvinden. Eén daarvan betreft de HIV geïnfecteerde Matt Shapiro (Don McKellar), maar zijn achtergebleven moeder (Olympia Dukakis) en vrienden vertellen bar weinig aan officier Di Vivo, die er wel achterkomt dat de medicijnen die Matt slikte langzaam minder werkten.(...) Uiteindelijk weet Di Vivo een tape in handen te krijgen waarop Matts afscheidsfeestje ('the event') is vastgelegd. Maar meer nog dan dat videomateriaal is het de grenzeloze liefde van Matts moeder die de strenge officier van justitie een spiegel voorhoudt en haar confronteert met de ware keuze tussen goed en kwaad. Nogal Amerikaans-melodramatisch, maar Olympia Dukakis maakt veel goed.
(bron: www.vrolijk.nu) - The Farewell Party Tal Granit & Sharon Maymon, Israel, 2014, 95 min
The Farewell Party is een ontroerende en humoristische Israëlische film. Inwoners van een woonzorgcentrum bouwen een machine voor zelf-euthanasie om hun terminaal zieke vriend te helpen. Wanneer geruchten over de machine zich beginnen te verspreiden worden ze geconfronteerd met een aantal dilemma’s.
- The Hospital Arthur Hiller, Verenigde Staten, 1971
Arthur Hiller werd bekroond met een Oscar voor het beste script en boeit en bijt van begin tot einde. Ondanks de afstand van jaren is de film steeds actueler geworden voor Nederlandse ziekenhuizen, waar de persoonlijke inspiratie van artsen en verplegenden steeds moeilijker te verenigen is met de toenemende zakelijkheid. De voor een Oscar genomineerde George C. Scott toont, met een aan de Marx Brothers grenzende humor, hoezeer een ziekenhuisprofessional, net als nu, op zoek kan zijn naar een verantwoorde invulling van zijn belangrijke werk. De boodschap van The Hospital is: ‘Neem je verantwoordelijkheid’. Dat is nog steeds dé uitdaging, ook in Nederlandse ziekenhuizen, die zich met moeite staande houden in de toenemende marktwerking.
(Bron: Soeterbeeck programma) - The last station Christian Soto, Catalina Vergara, Chili / Duitsland, 2012, 90 min
"Laten ze ons hier achter, of gooien ze ons weg?", reflecteert Juan, een van de bewoners van het Chileense verzorgingshuis waarvan de patiënten centraal staan in deze aangrijpende documentaire. Vrijwel afgesloten van de bewoonde wereld slijten zij hier de laatste dagen van hun levens. Familie kijkt nauwelijks meer naar hen om, verschijnt enkel bij het overlijden. Debuterende regisseurs Cristian Soto en Catalina Vergara observeren de bewoners vooral in hun isolement, zowel in hun ontroerende onbeholpenheid als in hun strijdkracht. Luis die zijn wandelrek vooruitduwt en tegelijkertijd de tuinstoel waar hij graag op zit achter zich aan sleept, Dorian die met aan elke arm een kruk verwoede pogingen doet de muntjestelefoon aan de praat te krijgen, de bijna blinde Sara die op de tast zoekt naar de wasbak. Eén van de bewoners heeft zijn eigen radiostationnetje waarmee hij nostalgische liedjes afspeelt, speciaal voor de bewoners geluiden van buiten opneemt, zoals het bruisen van de zee, en zijn luisteraars op de hoogte houdt van het laatste nieuws - helaas vooral overlijdensberichten. Deze afwisselende, verstilde portretten van mensen die door de buitenwereld vergeten zijn, maar nog altijd een rijk binnenleven hebben, zijn bijzonder prachtig in beeld gebracht - elk shot als een schilderij, het natuurlijke licht als een belangrijke bijrolspeler.
(Bron: IDFA) - The pearl of Africa; Jonny von Wallström, Zweden, 2016, 75 min
In Oeganda werd in 2014 een antihomowet ingevoerd; homoseksuelen riskeren levenslang en zelfs executie. In massale demonstraties keerden burgers zich fel tegen andersgeaardheid. Voor Cleopatra Kambugu is haar geboorteland – dat door Winston Churchill ooit ‘The Pearl of Africa’ werd genoemd vanwege de schitterende diversiteit – dan ook een gevaarlijke plek: ze is geboren als man, maar bezig vrouw te worden. Met de steun van een deel van haar familie en haar vriend Nelson, onderneemt ze de fysiek en emotioneel ingrijpende reis naar een ander lichaam. De filmmaker volgt de immer (blij)moedige Cleo en haar toegewijde levensgezel op deze tocht en legt daarbij de bijzondere relatie tussen de twee bloot, evenals hun innerlijke strijd. De reis is doorsneden met een aantal verontrustende journaalfragmenten rond de invoering van de wet, dreigende animaties van de filmmaker en met door muziek geromantiseerde, speelfilmachtige segmenten die de schoonheid van de liefde tussen Cleo en Nelson onderstrepen. (bron: IDFA) - The Suicide Tourist, John Zaritsky, Canada; 2007
De controverse rondom actieve euthanasie heeft Nederland vaak in het midden van de internationale discussie over dit onderwerp geplaatst. Tot dusver blijven euthanasiezoekenden vooral overgeleverd aan de officiële standpunten van hun eigen regering. Zwitserland echter biedt een opening aan hen die in eigen land geen begrip vinden voor hun wens hun leven op legale en menselijke manier te beëindigen. Advocaat Ludwig Minelli richtte de organisatie Dignitas op die, weliswaar gebonden aan strenge regels, ook buitenlanders bij actieve euthanasie kan begeleiden. Hoewel de zieken die van zijn instelling gebruik maken in de pers denigrerend zelfmoordtoeristen worden genoemd is Minellli ervan overtuigd dat Dignitas het aantal gewelddadige zelfmoorden doet verminderen, dat in groeiende mate met name onder ouderen plaatsvindt. In The Suicide Tourist kiest regisseur John Zaritsky voor een onopgesmukt televisieformat, om het aangrijpende relaas van twee echtparen te schetsen. De Amerikaan Craig Ewert, een terminale patiënt die langzaam geheel verlamd zal raken, sterft in bijzijn van de camera. Een immigrantenechtpaar uit Griekenland dat, nog steeds in relatief goede gezondheid verkerend, in elkaars armen wil sterven, krijgt voorlopig nul op het rekest. Medewerkers van Dignitas lichten toe wat hen ertoe brengt dit controversiële werk te doen.
(bron: www.idfa.nl) - Tomboy, Céline Sciamma, Frankrijk; 2011
TOMBOY gaat over het 10-jarige meisje Laure dat tijdens de zomervakantie met haar ouders en zusje naar een wijk aan de buitenrand van Parijs verhuist. Hier ontmoet ze Lisa die ervan overtuigd is dat Laure een jongetje is. Laure gaat hierin mee en stelt zich bij de kinderen uit haar buurt voor als Michael. ‘Hij’ is al snel één van hen. Maar naarmate de zorgeloze zomer ten einde komt wordt het voor Laure steeds moeilijker om haar geheim te bewaren. - Tonio; Paula van der Oest, Nederland, 2016, 101 min
Indringende verfilming van de gelijknamige, veelbekroonde roman van schrijver A.F.Th. van der Heijden.
Op Eerste Pinksterdag 2010 fietst de 21-jarige Tonio vroeg in de ochtend naar huis na een avond uit met zijn vrienden. Hij wordt onderweg geschept door een auto en komt om het leven. Zijn ouders Adri en Mirjam worden geconfronteerd met het grootste verlies uit hun leven. Terwijl Mirjam hard vecht om niet in een neerwaartse spiraal van verdriet terecht te komen, doet Adri het enige waartoe hij op dat moment in staat is: in zijn herinnering graven, aantekeningen maken, schrijven. Zijn gedachten worden voortgedreven door twee dwingende vragen: wat gebeurde er met Tonio in de laatste uren en dagen voor de ramp en hoe kon dit ongeluk plaatsvinden? Zo reconstrueert hij het leven van zijn zoon in een radeloze queeste naar zin en betekenis.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Tous ensemble, Stéphane Robelin, Duitsland / Frankrijk; 2011, 96 min.
"Ga naar de film 'Tous ensemble' die nu in de bioscoop draait. Vijf vrienden van 70-plus worden geconfronteerd met ziekten en gebreken die de veroudering met zich meebrengt. Een van hen besluit een terugkerende tumor in de buik te laten voor wat het is. Tot tweemaal toe staat de huisarts bij haar aan de deur te pleiten voor behandeling. De dokter wordt niet binnengelaten - hij hoort wel, maar luistert niet. Een ander wordt met toenemend hartfalen in een instelling opgenomen. De overbezorgde zoon en hulpverleners hebben geen andere oplossing. Maar de man wordt daar wanhopig. Zijn vrienden besluiten hem uit het verpleeghuis te ontvoeren en met elkaar te gaan samenwonen. Ze sparen elkaar daarbij niet. Er is rivaliteit, gebrek aan privacy, en ontluistering door afnemende functies van lichaam en geest. Maar bouwend op eigenzinnigheid zijn zij in staat zelf oplossingen te vinden voor de uitdagingen van leven en dood.
Maar hebben zij dan geen hulp nodig? Zeker wel. Zij besluiten jonge studenten betaalde arbeid te laten verrichten. Briljant is het idee om een student antropologie te laten figureren. Hij kan het geld bij het schrijven van zijn scriptie goed gebruiken, maar je ziet hem worstelen met zijn vooroordelen en zijn onvermogen om zich in de ouderen te verplaatsen. Daarop verplicht de professor hem om voor het onderzoek meer met de ouderen te participeren en bij hen in te gaan wonen. Als hij niet horen wil, dan moet hij maar luisteren!"
(bron: J. Lindenberg en R. Westendorp in Trouw 20120816) - Tot Altijd, Nic Balthazar, België; 2011
Vier vrienden, studenten uit Gent die we leren kennen in de jaren '80. Thomas en Mario zijn beste maten voor het leven, ook al voelen ze zich allebei even sterk aangetrokken tot Lynn, een heerlijk zotte doos en aantrekkelijke, wilde kat. Speck is de van de pot gerukte mascotte van het viertal. Daarna is er het leven. Thomas wordt dokter, Speck filosoof. Lynn verdwijnt uit het zicht. Mario blijft de strijdlustige man, met grote mond en theatrale plannen voor een beloftevolle carrière in de politiek.
Tot hij enkele jaren later gediagnosticeerd wordt met MS, alles onder het oog van Thomas, die de aftakeling van zijn vriend van dichtbij zal moeten meemaken. Heeft Mario daarbij in den beginne nog even veel moed als humor om zijn lot en zijn ziekte te dragen, toch laat hij al snel vallen dat hij zal doorgaan net zolang het plezierig blijft. Maar van zodra zijn leven die naam niet meer waard is, dan moet zijn vriend hem maar helpen "naar de nooduitgang". Al jaren ijvert hij immers voor een wet op legale euthanasie. TOT ALTIJD vertelt het verhaal van deze bijzondere bende die samenkwam rond deze strijd op leven en dood, en van een uitzonderlijke vriendschap. Tot altijd. (bron: cinenews.nl) - Tout s'est bien passé; Francois Ozon, Frankrijk, 2021, 113 min;
Nadat de 85 jaar oude André een beroerte krijgt, raakt hij voor de helft verlamd en is het leven niet meer wat het was. Zijn dochter Emmanuèle (Sophie Marceau) haast zich naar het bed van haar vader, die altijd als een bon-vivant heeft geleefd. Wanneer zij hem er verlamd aantreft, vraagt André om hem te helpen een einde aan zijn leven te maken. Hij wil op deze manier namelijk niet verder. Het is aan Emmanuèle en haar zus Pascale (Géraldine Pailhas) om de knoop door te hakken. Maar hoe kun je zo'n laatste wens honoreren als het je eigen vader is?
De film kaart het taboe rond euthanasie in Frankrijk aan, omdat het beëindigen van een leven daar tot op de dag van vandaag strafbaar is.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Troubled water, Erik Poppe, Noorwegen - Zweden; 2009; 115 min
Prachtig intens drama waarin een ex-gevangene zijn leven weer op de rails probeert te krijgen. Jan is vrijgelaten uit de gevangenis waar hij acht jaar vast heeft gezeten. Hij is veroordeeld voor een gruwelijke misdaad: de moord op een kind. Hoewel hij de moord altijd heeft ontkend, ziet hij zijn vrijlating hij als een nieuwe kans iets van zijn leven te maken. Hij is een getalenteerd orgelspeler en wordt aangenomen bij een kerk in Oslo. Door zijn talent en zachtaardige karakter, wordt hij al snel gewaardeerd door zijn omgeving. Zo weet hij ook het hart van pastoor Anna te veroveren. Hoewel Jan zijn verleden geheim wil houden, komt de waarheid boven water wanneer op een dag lerares Agnes met haar klas de kerk bezoekt. Ze herkent Jan als de man die veroordeeld is voor de moord op haar zoon. Knap geconstrueerd drama over schuld, boete en vergeving.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Twisted roots, Saara Saarela, Finland - Zweden; 2009; 96 min
Stijlvol drama waarin de geheimen en verlangens van een Finse familie zich niet langer laten onderdrukken. Bij Mikko openbaart zich een erfelijke aandoening. Hij vreest zijn familiebedrijf niet lang meer te kunnen bestieren. En hoe vertelt hij zijn kinderen dat ook zij verkeerde genen kunnen dragen?
(bron: IDFA 2010) - Tijdbommem, Audrey Boeff, Nederland; 2013; 60 min
Aangrijpend portret van de 26-jarige Sanne uit Apeldoorn, die ervoor kiest om preventief haar borsten te laten verwijderen. Sanne is 21 jaar als ze besluit om zich te laten testen op borstkanker. Dat doet ze niet voor niks, want de ziekte komt veel voor in haar familie. Ook haar moeder en tantes hebben borstkanker gehad of zijn aan de ziekte overleden. Sanne wil geen jaarlijkse controle, maar zekerheid en laat zich testen. De uitslag is positief: BRCA in de zwaarste vorm, dat betekent 80% kans op borstkanker en 60 % op eierstokkanker. Toen filmmaker Audrey Boeff hoorde van het besluit van Sanne om haar borsten te verwijderen was ze zo onder de indruk, dat ze vond dat haar verhaal vastgelegd moest worden. Sanne liet zich door Boeff tijdens het gehele proces filmen, van amputatie tot revalidatie, een heftige ervaring vol met mooie en verdrietige momenten, maar ook twijfel en onbeantwoorde vragen.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
- Unspoken, Fien Troch, België; 2008
Indringend familiedrama waarin een ooit gelukkig getrouwd koppel elkaar verliest in het rouwproces om hun dochter. Vijf jaar geleden verdween de veertienjarige Lisa uit het leven van haar ouders Lukas en Grace. Geen duidelijk spoor, geen afscheid, ze is verdwenen en de kans dat ze ooit terugkomt is klein. Hoewel beide ouders op een bepaalde manier hun leven weer hebben opgepakt, hangt er een groot verdriet tussen hen in, waarover ze niet met elkaar kunnen communiceren. Terwijl Lukas nog steeds hoop koestert haar terug te vinden, verlangt Grace ernaar het verlies van haar dochter te accepteren. Toch voelt ze een vreemde fascinatie voor een meisje dat ze in de metro ziet. En waar komen de zwijgende telefoontjes vandaan die Lukas ontvangt? 'Unspoken' is een film over rouwverwerking die het weggestopte verdriet van de ouders tastbaar weet te maken.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
- Vera Drake; Mike Leigh, GB, 2004, 120 min
Londen, jaren vijftig. Vera Drake (Imelda Staunton) is een zorgzame en hardwerkende moeder die alles voor haar gezin over heeft en klaar staat voor iedereen. Maar Vera helpt ook vrouwen die ongewenst zwanger zijn met het ondergaan van een abortus. In Engeland, het land dat net bijkomt van de oorlog en haar maatschappelijke problemen liever begraaft dan bespreekt, is abortus echter niet toegestaan. Vera mag dan vinden dat ze de meisjes helpt met haar werk, de rest van haar omgeving ziet het als moord. Dat wordt pijnlijk duidelijk als één van haar meisjes ernstig ziek wordt en Vera's rol openbaar wordt. Wanneer de autoriteiten haar daardoor op het spoor komen, verandert haar wereld en dat van haar familie ingrijpend. Prachtig en ongewoon subtiel drama van de Britse meester Mike Leigh (o.a. Naked en Secrets & Lies) dat in Venetië de Gouden Leeuw won voor beste film en beste actrice.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Vier Minuten; Chris Kraus, Duitsland, 2006, 112 min
Prachtige, indringende film over een oude pianolerares die een jonge gevangene les geeft en een bijzondere band met haar krijgt. Al decennialang geeft Traude Krüger (Monica Bleibtreu) pianolessen in een vrouwengevangenis. Deze jarenlange regelmaat in haar leven wordt verstoord wanneer een nieuwe gevangene haar intrede doet en Traudes volle aandacht opeist. De nieuweling, Jenny (Hannah Herzsprung), blijkt naast een explosieve persoonlijkheid ook een wonderkind op de piano. Aanvankelijk verloopt de omgang tussen beiden stroef, maar naarmate de lessen vorderen ontdekken de twee elkaar steeds meer. Traude ziet het als haar roeping de ontspoorde Jenny via haar talent weer op het rechte pad te krijgen en nomineert haar leerling voor een prestigieuze muziekwedstrijd buiten de gevangenis. Vier Minuten is een humaan portret van twee bijzondere vrouwen én een film over de unieke kracht van muziek.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - 24 wochen; Anne Zohra Berraghed, Duitsland, 2016, 103 min
24 WOCHEN; Aangrijpend drama waarin een man en een vrouw te horen krijgen dat hun ongeboren kind het syndroom van Down heeft en ze een ingrijpende beslissing moeten nemen.
Astrid en Lucas vormen samen een gelukkig en succesvol koppel. Zij is een bekend cabaretière en hij haar manager. Ze hebben een dochter van negen jaar en Astrid is in verwachting van hun tweede kind. Het leven lacht hen toe totdat ze te horen krijgen dat hun ongeboren kind het syndroom van Down heeft. Terwijl hun wereld instort moeten ze beslissen om voor de 24e week van de zwangerschap een abortus te laten plegen of een onzekere toekomst tegemoet te gaan. Hoewel ze altijd gewend zijn geweest om alles samen te doen, komt Astrid nu tot het besef dat alleen zij deze moeilijke beslissing kan nemen… Een ontroerende film over dilemma's waar geen pasklare oplossingen voor zijn.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Volcano; Rúnar Rúnarsson, Ijsland / Denemarken, 2011, 95 min
Ontroerend en intiem verhaal over een man wiens leven na zijn pensionering ingrijpend zal veranderen. Ooit moest Hannes (Theodor Juliusson) zijn geboorteplek op IJsland wegens een vulkaanuitbarsting verlaten. Zijn bestaan als visser ruilde hij vervolgens in voor een baan als conciërge. Wanneer Hannes met pensioen gaat, ziet hij het leven niet meer zitten. Weg is het enige doel dat hij ooit had in zijn leven: zijn werk. Zijn vrouw moet het ontgelden nu hij bijna altijd thuis is. Dit tot ergernis van zijn kinderen.
Een bijna-dood-ervaring in een vissersbootje verandert zijn leven ingrijpend. Langzaam leert Hannes zijn vrouw weer te waarderen. Dan krijgt zij een zware hersenbloeding. 'Volcano' is een ingetogen, teder drama dat elementaire levensvragen stelt over thema's als liefde, schuldgevoel en de waardigheid van het leven, zonder al te gemakkelijk te oordelen.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
- Wit; Mike Nichols, Groot Brittannië / Verenigde Staten, 2001, 90 min
Wit toont het verhaal van Vivian Bearing, een gevierd professor in de 17e eeuwse Engelse poëzie. Ze krijgt te horen dat ze kanker heeft, een agressieve vorm in een vergevorderd stadium. "Ik heb kanker in stadium vier. Er is geen stadium vijf." Ten dienste van de wetenschap onderwerpt ze zich aan een langdurige en zware experimentele chemotherapie. Bearing is een autoriteit op het gebied van de dichter John Donne. Haar hele leven heeft ze zich door middel van zijn gedichten bezig gehouden met de dood. Ineens ziet ze zichzelf geconfronteerd met een ongeneeslijke ziekte. Ze probeert zich staande te houden met haar liefde voor de taal. De wijze waarop ze haar leven, haar toestand en het gezondheidssysteem analyseert doet bijna wetenschappelijk aan. Op een pijnlijke manier maakt de film duidelijk waar het in de zorg vaak om draait. Naarmate Bearing namelijk zieker wordt en haar angst toeneemt, ontdekt ze dat haar verstand niet langer oppermachtig is. Ze hunkert naar wat medeleven en menselijkheid. Iets waar alleen zuster Susie in lijkt te kunnen voorzien.
(bron: www.vpro.nl) - Wonder; Stephen Chbosky, VS, 2017, 113 min
De 10-jarige August Pullman (Jacob Tremblay) is geboren met afwijkingen aan zijn gezicht. Bang om er niet geaccepteerd te worden hebben zijn ouders (Julia Roberts en Owen Wilson) hem nooit naar een reguliere school gestuurd. Als hij tien is, vinden zij het tijd om het op een gewone school te proberen. August weet zich door het eerste jaar heen te slaan, pesterijen het hoofd te bieden en uiteindelijk echte vrienden te maken. Niet alleen is het voor hem ingewikkeld om te wennen aan de buitenwereld: de buitenwereld moet vooral ook met hem leren omgaan... 'Wonder' is de verfilming van het gelijknamige debuut van schrijfster Raquel J. Palacio uit 2012. (bron: www.fraterhuis.nl)
- XXY; Lucia Puenzo, Argentinië, 2007, 91 min
Gevoelige coming-of-age film over de stoere tiener Alex die leeft met een geheim. De vijftienjarige Alex (Inés Efron) is interseksueel, haar lichaam heeft zowel mannelijke als vrouwelijke kenmerken. Moe van het onbegrip van de omgeving hebben de ouders van Alex kort na de geboorte Buenos Aires verlaten om in een afgelegen huis aan de kust te gaan wonen. Wanneer vrienden met hun zoon Alvaro hen bezoeken, ontstaan er spanningen. Al snel blijkt dat Alvaro's vader die plastisch chirurg is, grote medische belangstelling heeft voor Alex. Bovendien voelen Alvaro en Alex zich tot elkaar aangetrokken. De jonge Argentijnse Lucía Puenzo (dochter van Oscarwinnaar Luis Puenzo) maakte een overtuigend debuut over de zoektocht naar identiteit, ontluikende seksualiteit en hartverscheurende dilemma's. De film is gebaseerd op het verhaal Cinismo van de Argentijnse schrijver Sergio Bizzio.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl)
- Yasmin; Kenneth
Glenaan, GB, 2005, 87 min
Leven tussen twee culturen is een kenmerk van onze huidige tijd. Het overkomt veel jongeren, zoals moslima Yasmin in Engeland. Yasmin is een jonge Engelse moslimvrouw. Ze is sterk verwesterd maar heeft ook te maken met de traditionele cultuur van haar familie. Ze staat op het punt te kiezen voor een leven als westerse. De aanslagen van 11 september 2001 veranderen echter veel. In de maatschappelijke commotie raakt ze de weg kwijt tussen twee culturen. Haar aangeboren zelfvertrouwen krijgt een deuk wanneer ze op haar werk steeds meer als buitenstaander behandeld wordt. De opsluiting van haar echtgenoot zorgt hierna voor een nieuw doel in haar leven. Yasmin wordt gedwongen haar keuzes opnieuw te definiëren. Kenneth Glenaan heeft Yasmins dilemma's weten te vatten in een respectvolle film over geloofs- en cultuurverschillen. Winnaar van de publieksprijs op het Noordelijk Filmfestival.
(bron: www.filmtheaterfraterhuis.nl) - Yo, también; Álvaro Pastor, Antonio Naharro, Spanje; 2009, 103 min
Yo, también is een verrassend sociaal drama. De film draait om de 34-jarige Daniel uit Sevilla. Hij is de eerste Europese man met het syndroom van Down met een universitair diploma. Als Daniel een nieuwe baan krijgt, ontmoet hij de vrijgevochten collega Laura. Hun vriendschap trekt de aandacht van vrienden en familie, die het problematisch vinden als Daniel verliefd wordt op Laura. Yo, también is het debuut van schrijf- en regieduo Álvaro Pastor en Antonio Naharro. De film is scherpzinnig en humoristisch, innemend maar niet zoet. Yo, también zet in hoog tempo de zaken op scherp: wie is er nu helemaal normaal, waarom kijken we zo snel naar mensen met Down alsof het kinderen zijn, en hoe treurig kan het zijn om juist wel heel gewoon te zijn. Lola Dueñas (bekend van Mar adentro) en Pablo Pineda werden in hun thuisland reeds overladen met lof en prijzen voor hun indrukwekkende acteerprestatie.
(bron: IFFR)
- Zie mij doen; Klara van Es, België, 2018, 85 min
Mensen met een verstandelijke beperking worden vandaag de dag helaas nog altijd meewarig aangekeken. Maar zij hebben net zoals iedereen gevoelens en humeuren die kunnen botsen. Ze hebben hun eigen gedachten, verlangens en meningen; een eigen leven. In een poëtisch zwart-wit portret laten Nadine, Sofie, Sam, Quan, Mathias en Jessica ons in hun gedachten en emoties kijken. Ze wonen samen in een zorgcentrum voor mensen met een mentale beperking. Terwijl ze hun gevoelens ontrafelen, leren ze ons over de wereld, en vooral: over onszelf.
(bron: ziemijdoen.be)